ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ/
LIFE LONG LEARNING PROGRAM
COMENIUS
ΙΣΤΟΡΙΑ
Προϊστορία
Κυκλαδικός πολιτισμός (3000-2000) π.Χ.
Η ανθρώπινη παρουσία στα νησιά
των Κυκλάδων καταγράφηκε για πρώτη φορά πριν 9000 χρόνια.Χάρη στη
γεωγραφική τους θέση οι Κυκλάδες υπήρξαν η γέφυρα ανάμεσα στις διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας,
αλλά και ο χώρος συνδιαλλαγής ανάμεσα στους γειτονικούς λαούς.
Τα νησιά ανέπτυξαν τον δικό τους πολιτισμό, τον Κυκλαδικό Πολιτισμό ανάμεσα στο 3000-
2000 π.Χ., που άνθισε χάρη στο εμπόριο και την ναυτιλία, αλλά και χάρη στον ορυκτό πλούτο των νησιών.
Μινωικός πολιτισμός (2600-1000) π.Χ.
Κατά τη διάρκεια της εποχής του Χαλκού γεννήθηκε στην Κρήτη ένας ιδιότυπος πολιτισμός. O μινωικός πολιτισμός
εωρείται ο πρώτος υψηλός πολιτισμός του προοϊστορικού Αιγαίου, αλλά και ολόκληρης της Eυρώπης. Kαλύπτει
χρονικά τη μετάβαση από την Προϊστορία στην Πρωτοϊστορία Οι χρονικοί περίοδοι για την προϊστορική Κρήτη
μπορεί να διαιρεθούν χρονικά με βάση τις μεγάλες καταστροφές και την ζωή των Μινωικών Ανακτόρων ως
εξής:Νεολιθική εποχή (6000-2600 π.Χ) και Μινωική εποχή (2600-1000 π.Χ.)
Μυκηναϊκός Πολιτισμός (1500-1200) π.Χ.
Η εξαφάνιση του Μινωικού πολιτισμού στην υστερομινωική περίοδο συνέπεσε με την άνοδο του δεύτερου μεγάλου
πολιτισμού της ελλαδικής ενδοχώρας, του Μυκηναϊκού πολιτισμού (1.900-1.100 π.Χ.) που έφθασε στην ακμή του
κυρίως μεταξύ του 1.500 και του 1.200 π.Χ.
Ο Μυκηναϊκός
πολιτισμός πήρε το όνομά του από την αρχαία πόλη των Μυκηνών, το ισχυρότερο
βασίλειο του πολιτισμού αυτού, όπου ο γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν έκανε τις μεγάλες
ανακαλύψεις του το 1876.
Ιστορικοί χρόνοι (1100-146 π.Χ)
Περσικοί πόλεμοι (499-448) π.Χ.
Οι Περσικοί Πολέμοι ήταν μια σειρά ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ ενός συνόλου ελληνικών πόλεων-κρατών και της
Περσικής Αυτοκρατορίας. Χρονικά διήρκεσαν από το 494 π.Χ. ως το 479 π.Χ. Αυτές οι πολεμικές συγκρούσεις ήταν το
αποτέλεσμα της επιθυμίας της Περσικής Αυτοκρατορίας να επεκταθεί πέραν του Αιγαίου στη Βαλκανική χερσόνησο
και
εν
συνεχεία
στην
Ευρώπη.
Η
αντιπαράθεση
των
δύο
δυνάμεων,
Ελλήνων
και
Περσών,
εντάσσονταν
στην
υπεράσπιση των εδαφών από τους Έλληνες και στην προσπάθεια κατάκτησης τηςευρύτερης περιοχής,
Πελοποννησιακός Πόλεμος (431-404) π.Χ.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στην Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή συμμαχία, υπό την ηγεμονία της
Σπάρτης, διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με ήττα των Αθηναίων, δίνοντας
τέλος στον πολιτισμικό "χρυσό αιώνα".
Όταν τελικά η Σπάρτη κατάφερε να επικρατήσει, βρέθηκε αρκετά αποδυναμωμένη και η ίδια,
στην ηγεσία πόλεων φτωχών ή και αποδεκατισμένων από τον πόλεμο, οι οποίες δεν έπαυαν
εντούτοις να έχουν φιλοδοξίες, διαφορετικές οικονομίες αλλά και διάφορη πολιτικήτοποθέτηση στον τρόπο
διακυβέρνησής τους.
Ακρόπολη Αθηνών
Η
Ακρόπολη
Αθηνών
είναι
ένας
βραχώδης
λόφος
ύψους
156 μ.
από
την
επιφάνεια
της
θάλασσας
και
70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους
300
μ.
και
μέγιστου
πλάτους
150 μ.
Ο
λόφος
είναι
απρόσιτος
απ’
όλες
τις
πλευρές
εκτός
της
δυτικής,
όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια.
Μεσαίωνας
Μεσαίωνας ονομάζεται η χρονική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας που διαδέχεται την περίοδο της Αρχαιότητας και
τελειώνει με την περίοδο της Αναγέννησης. Διήρκεσε περίπου 1000 χρόνια, από την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού
κράτους (476 μ. Χ.) και το θάνατο του Ιουστινιανού Α' (565 μ. Χ.), του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα που
διαπνεόταν από το όραμα της αναβίωσης της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της παγκόσμιας κυριαρχίας της,
ως και την εποχή της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους (1453 μ. Χ.) και την ανακάλυψη της
Αμερικής(1492 μ. Χ.) από τον Κολόμβο.Η χιλιετής διάρκεια του Μεσαίωνα ταυτίζεται περίπου χρονικά με την χιλιετή
διάρκεια της ιστορίας του Βυζαντίου.
ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Βυζαντινή Αυτοκρατορία ή Βυζάντιο ή Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αναφέρεται η αυτοκρατορία με
πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη η οποία ήταν κληρονόμο κράτος του γεωγραφικού χώρου της Ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας, με χρονικά όρια που ξεκινούν από τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου του 330 και
φτάνουν
ως
την
τελική
της
πτώση,
την
άλωση
από
τους
Οθωμανούς
Τούρκους,
στις 29
Μαΐου
του 1453.
Τα
όριά
της μέσα
στα
εκτεταμένα
χρονικά
όρια
ζωής
άλλαξαν πολλές
φορές,
αλλά
στη
μεγαλύτερή της έκταση διοικούσε εδάφη που περιελάμβαναν την Ιταλική χερσόνησο, τα
Βαλκάνια, τη Μικρά Ασία, Συρία και Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, τη σημερινή Τυνησία
καθώς και μικρό τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου.
Η μελέτη της Βυζαντινής ιστορίας δείχνει ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για μία νέα φάση της
ρωμαϊκής ιστορίας που διαμορφώνεται κάτω από την επιρροή:
Η Κωνσταντινούπολη, ή "Βασιλεύουσα", ή "Πόλη", ή "Επτάλοφος της Ανατολής", ή "δεύτερη Ρώμη", ταυτίζει
την ιστορία της με την ιστορία της αυτοκρατορίας η οποία και την ανέδειξε, και ταυτόχρονα, ο κτίστης της
πόλεως Μέγας Κωνσταντίνος, θεωρείται και ο ιδρυτής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο ίδιος που επέτρεψε
χάρη στο "Έδικτο των Μεδιολάνων" (313) την ελεύθερη άσκηση της χριστιανικής λατρείας.
Το Βυζάντιο αποτελεί ένα ιδιότυπο ιστορικό φαινόμενο: ο Κωνσταντίνος αναγνωρίσθηκε ως ο πρώτος
Βυζαντινός αυτοκράτορας χωρίς όμως να είναι και ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας, ενώ το Βυζάντιο είναι η
μόνη αυτοκρατορία, που δεν κτίσθηκε πάνω στα ερείπια μιας άλλης ως προϊόν στρατιωτικών επιτυχιών, αλλά
ήταν αποτέλεσμα των εξελίξεων στο ρωμαϊκό κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης αυτής περιόδου της Βυζαντινής ιστορίας σημαντικά γεγονότα συνέβησαν που επηρέασαν
τη γεωγραφία του Βυζαντίου:
Μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος που προκλήθηκε από τις επιθέσεις γερμανικών και άλλων
φύλων κατέβαλε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός (527-565). Η εξωτερική πολιτική του ήταν σύμφωνη με τη ρωμαϊκή
παράδοση και πολύ φιλόδοξη, αλλά ξεπερνούσε τις δυνατότητες του κράτους.
Οι σπουδαίες εδαφικές κατακτήσεις επί Μακεδονικής δυναστείας αποδείχθηκαν βραχύβιο επίτευγμα. Σε ελάχιστο
διάστημα μετά το 1071, έτος της μεγάλης ήττας του βυζαντινού στρατού από τους Σελτζούκους Τούρκους στο
Ματζικέρτ, το Βυζάντιο έχασε το μεγαλύτερο μέρος της Μακράς Ασίας και τη Βάρη (Μπάρι) από τους Νορμανδούς,
γεγονός που σήμανε την απώλεια και του τελευταίου βυζαντινού ερείσματος στην Ιταλία. Σύμφωνα με τους ιστορικούς,
η ήττα του Ματζικέρτ και, κυρίως, το πολιτικό-στρατιωτικό χάος που ακολούθησε, ήταν η "θανάσιμη στιγμή της
Μεγάλης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας". Η επακόλουθη απώλεια του μεγαλύτερου μέρους της Μικράς Ασίας, η οποία
αποτελούσε το σπουδαιότερο τμήμα της Αυτοκρατορίας, ήταν ένα ισχυρό χτύπημα για την αυτοκρατορία. Η Αρμενία
και η Καππαδοκία, οι επαρχίες από τις οποίες προήλθαν τόσοι περίφημοι Αυτοκράτορες και πολεμιστές, χάθηκαν για
πάντα.Μέσα στα νέα, πιο περιορισμένα, όριά της, η αυτοκρατορία δέχθηκε τα χτυπήματα των Σταυροφοριών με
αποκορύφωμα την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, κατά την Δ' Σταυροφορία, από τους Λατίνους το 1204.
Η περίοδος των Παλαιολόγων (1258-1453) που ακολουθεί, χαρακτηρίζεται από αποδυνάμωση και μείωση της εδαφικής
εκτάσεως της αυτοκρατορίας, που οφείλεται κυρίως στις κατακτήσεις των Οθωμανών Τούρκων, πρώτα στη Μικρά
Ασία και στη συνέχεια στη χερσόνησο του Αίμου. Την ίδια περίοδο, σε πολλές περιοχές συνεχίζεται η λατινοκρατία,
ενώ στην Ήπειρο και στην Τραπεζούντα, διατηρούνται ανεξάρτητα από την Κωνσταντινούπολη κράτη.Στις αρχές του
14ου αιώνα, το Βυζάντιο έχει χάσει τη Μικρά Ασία, στα μέσα του ίδιου αιώνα περιορίζεται στην Ανατολική
Μακεδονία και τη Θράκη και στις αρχές του 15ου αιώνα στηνπεριοχή της Πόλης και σε κάποιες κτήσεις στα νησιά του
Αιγαίου και στο λεγόμενο Δεσποτάτο του Μυστρά.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους του Μωάμεθ Β' στις 29 Μαΐου του 1453, ήρθε μετά από μία
μακρόχρονη επιθανάτια αγωνία, την οποία ακολούθησε η τελική καταστροφή. Η Πόλη γίνεται πλέον πρωτεύουσα της
Οθωμανικής αυτοκρατορίας και το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας είναι γεγονός.
Χρονοδιάγραμμα Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
667 π.Χ. Ιδρύεται η αρχαία πόλη Βυζάντιο (μελλοντική Κωνσταντινούπολη)
330 μ.Χ. Ο Μέγας Κωνσταντίνος καθιστά πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη.
395 Η αυτοκρατορία διασπάται σε Ανατολικό και Δυτικό Τμήμα.
527 Ο Ιουστινιανός στέφεται αυτοκράτορας.
532–537
Ανέγερση Ιερού Ναού Αγίας Σοφίας.
533–554 Επανάκτηση Βόρειας Αφρικής και Ιταλίας νικώντας Βάνδαλους και Οστρογότθους.
568 Απώλεια της Ιταλίας μετά από εισβολή Λομβαρδών.
634–641 Άραβες κατακτούν την Αίγυπτο και τα παράλια της ανατολικής Μεσογείου.
730–787; 813–843 Εικονομαχία. Απώλεια των περισσοτέρων ιταλικών εδαφών και αρκετών βόρειων επαρχιών.
843–1025 Εγκαθίδρυση Μακεδονικής Δυναστείας. Στρατιωτική και εδαφική ανάκαμψη.
1002–1018 Εκστρατεία Βασιλείου Β' εναντίον Βουλγάρων με σκοπό την κατάλυση του κράτους τους.
1014 Εκμηδένιση του βουλγαρικού στρατού στη Μάχη του Κλειδιού. Ο Βασίλειος Β' γίνεται γνωστός ως Βουλγαροκτόνος.
1018 Ήττα της Βουλγαρίας, προσάρτηση του συνόλου των Βαλκανίων και ανακήρυξη του Δούναβη ως το νέο βόρειο σύνορο της αυτοκρατορίας.
1025 Θάνατος του Βασιλείου Β'. Αρχή παρακμής για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
1054 Σχίσμα των εκκλησιών.
1071 Ήττα του Ρωμανού Δ' από τους Σελτζούκους Τούρκους στη Μάχη του Μαντζικέρτ και απώλεια μεγάλου μέρους της Μικράς Ασίας.
1081 Αρχή της Δυναστείας των Κομνηνών από τον Αλέξιο Α'. Εμπλοκή του Βυζαντίου στις Σταυροφορίες.
1097 Επανάκτηση της Νίκαιας από Βυζαντινούς και Σταυροφόρους.
1097-1176 Επανάκτηση των ακτών της Μικράς Ασίας, απώθηση των Τούρκων στο εσωτερικό της Ασίας.
1204 Άλωση της Κωνσταντινούπολης από Σταυροφόρους, αρχή της Λατινικής Αυτοκρατορίας.
1261 Επανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο.
1453 Άλωση της Κωνσταντινούπολης από Οθωμανούς Τούρκους. Θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και τέλος της αυτοκρατορίας.
Βυζαντινή τέχνη
Με τον όρο Βυζαντινή τέχνη αναφερόμαστε γενικά στην καλλιτεχνική παραγωγή και έκφραση που αναπτύχθηκε την
περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μεταξύ του 4ου αιώνα και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1453. Η
βυζαντινή τέχνη θεωρείται πως γεννήθηκε αρχικά στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας Κωνσταντινούπολη, αλλά
επεκτάθηκε στο μεγαλύτερο τμήμα του μεσογειακού κόσμου και ανατολικά ως την Αρμενία. Υπήρξε αποτέλεσμα της
αλληλεπίδρασης αφενός της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και αφετέρου της ανατολικής επίδρασης και
θρησκευτικότητας. Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, η βυζαντινή τεχνοτροπία χαρακτηρίζεται από τα στοιχεία
μιας αμιγώς θρησκευτικής τέχνης, σκοπός της οποίας δεν είναι τόσο η αναζήτηση του κάλλους και της αρμονίας όσο η
εσωτερικότητα, ο συμβολισμός και η υποβολή της θρησκευτικής συγκίνησης.Οι χαρακτηριστικές καλλιτεχνικές μορφές
της βυζαντινής τέχνης άρχισαν να αναπτύσσονται στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τον 4ο αιώνα. Η ίδρυση της
Κωνσταντινούπολης το 324 συνδέθηκε με τη δημιουργία ενός μεγάλου νέου καλλιτεχνικού κέντρου για το ανατολικό
μισό της αυτοκρατορίας και ειδικότερα ένα κέντρο με έντονα χριστιανικά στοιχεία.
Μπορούμε να διακρίνουμε
τρεις βασικές περιόδους της βυζαντινής τέχνης:
Βυζαντινή μουσική
Η βυζαντινή μουσική που διασώζεται είναι στο σύνολο της εκκλησιαστική, με εξαίρεση κάποιους αυτοκρατορικούς
ύμνους, που και αυτοί έχουν θρησκευτικά στοιχεία. Το βυζαντινό άσμα ήταν μονωδικό, σε ελεύθερο ρυθμό, και
προσπάθησε συχνά να απεικονίσει μελωδικά την έννοια των λέξεων. Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε ήταν η
ελληνική. Ο βυζαντινός ύμνος, του οποίου υπήρξαν τρεις τύποι, ήταν η μέγιστη έκφανση αυτού του μουσικού είδους.
Βυζαντινή παιδεία
Οι Βυζαντινοί έδιναν μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση, παρ' όλο που στην αυτοκρατορία υπήρχαν πολλοί
αναλφάβητοι. Γενικά στο Βυζάντιο η παιδεία δεν ήταν υποχρεωτική ή κρατική. Το βυζαντινό εκπαιδευτικό σύστημα,
συνεχίζοντας την ελληνιστική παράδοση είχε δύο κύκλους σπουδών, του γραμματιστή και του γραμματικού. Στον
πρώτο κύκλο φοιτούσαν από την ηλικία των έξι χρονών και στον δεύτερο από την ηλικία των δώδεκα.
Νεότερη Ιστορία
Η νεότερη ιστορία του ελληνικού έθνους ξεκινάει με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από
τους Τούρκους (1453) και συνεχίζεται ως τις μέρες μας.
Δύσκολη ήταν η ζωή των σκλαβωμένων Ελλήνων κάτω από την τουρκική σκλαβιά. Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες
κατάφεραν να αντέξουν, για να φτάσουν στο σημείο να ξεκινήσουν επανάσταση για την ανάκτηση της ελευθερίας τους
(25η Μαρτίου 1821). Η επανάσταση είχε πολλές δυσκολίες και χρειάστηκε πολλές θυσίες για να επιζήσει. Υπό την
ηγεσία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (εικόνα 1η), οι Έλληνες πέτυχαν σημαντικές νίκες εναντίον των Τούρκων,
καταλαμβάνοντας αρχικά την Τριπολιτσά, διοικητικό κέντρο των Τούρκων στην Πελοπόννησο, και μετά τις
σπουδαιότερες πόλεις του Μοριά μία προς μία. Ανάλογες ήταν και οι επιτυχίες στην Στερεά Ελλάδα του Γεώργιου
Καραϊσκάκη ( εικόνα 2η) και των άλλων οπλαρχηγών. Στην δίνη, όμως, του πολέμου, ξέσπασε εμφύλια διαμάχη. Στο
μεταξύ, φτάνει στο Μοριά ο αιγυπτιακός στρατός με επικεφαλής τον Ιμπραήμ.
Στην προσπάθεια αναχαίτισής του σκοτώνεται ο Παπαφλέσσας(1825) ( εικόνα 3η), που είχε μεταδώσει τη φλόγα της
επανάστασης σε όλη την Ελλάδα. Η επανάσταση ολοκληρώθηκε με την ναυμαχία του Ναβαρίνου(1827) , όπου
συνετρίβησαν ο τουρκικός και ο αιγυπτιακός στόλος από τις ενωμένες μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία).
Στη συνέχεια, την εξουσία ανέλαβε ο Ιωάννης Καποδίστριας (εικόνα 4η) ωσότου δολοφονηθεί το 1831. Από κει και
πέρα, πολλοί ηγέτες πήραν τα ηνία της χώρας όπως ο Όθωνας, ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Χάρη στον τελευταίο, η Ελλάδα κατάφερε να επανακτήσει τη Μακεδονία και τη Θράκη. Και τότε, το 1914, ήταν που
ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Βενιζέλος, μετά από διαμάχη του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο, έβαλε την
Ελλάδα στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ το 1917. Σημαντική ήταν η συμμετοχή των ελληνικών δυνάμεων, καθώς
αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τους Βουλγάρους και τους Τούρκους. Μετά τη λήξη του πολέμου, η Ελλάδα διεκδίκησε
περιοχές της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους. Με την έγκριση των μεγάλων δυνάμεων, ελληνικά στρατεύματα
αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη το1919. Οι Έλληνες, όμως, προχώρησαν πολύ μακρύτερα απ’ ό,τι όριζαν οι μεγάλες
δυνάμεις και αυτή τη φορά ο ηγέτης των Τούρκων ο Κεμάλ τις είχε με το πλευρό του. Έτσι, οι Τούρκοι αντεπιτέθηκαν
και ανάγκασαν τους Έλληνες να υποχωρήσουν και να μείνουν σε ένα μέτωπο για ένα χρόνο. Ύστερα, οι Τούρκοι
έκαναν γενική επίθεση, λεηλατώντας ότι βρισκόταν στο δρόμο τους. Έφτασαν μέχρι και την Σμύρνη, την οποία και
έκαψαν(1922). Αυτό ονομάστηκε μικρασιατική καταστροφή. Μετά από αυτό, η Ελλάδα έχασε κάποια εδάφη που είχε
πρόσφατα κερδίσει.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένδοξος για την Ελλάδα. Μετά το ιστορικό ‘’ΟΧΙ’’ του ελληνικού λαού την 28η
Οκτωβρίου 1940, οι Έλληνες πολέμησαν με πείσμα τους Ιταλούς στα βουνά της Πίνδου, εμποδίζοντάς τους να
εισβάλουν στην Ελλάδα. Τότε, ο ηγέτης των Ιταλών Μπενίτο Μουσολίνι ζήτησε την βοήθεια του Χίτλερ κι έτσι, το 1941,
γερμανικές δυνάμεις εισέβαλλαν στην Ελλάδα. Οι ελληνικές δυνάμεις υποχώρησαν και η Ελλάδα παραδόθηκε. Τα
επόμενα τέσσερα χρόνια ήταν δύσκολα για τους Έλληνες.
Η Αντίσταση, όμως, επέφερε σοβαρά πλήγματα στους Γερμανούς, όπως η αποκοπή ανεφοδιασμού με την ανατίναξη
της γέφυρας του Γοργοποτάμου, την πιο σπουδαία επίθεση σαμποτάζ στην Ελλάδα. Το 1944, η Ελλάδα απελευθερώθηκε.
Μετά τη λήξη του πολέμου καταλύθηκε η δημοκρατία και επιβλήθηκε δικτατορία το 1967. Το 1974, όμως, η χούντα
ανατράπηκε. Την ίδια χρονιά, τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν το βόρειο τμήμα της Κύπρου.
Το 1981, η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συνεχίζει ομαλά την ιστορία της, εργαζόμενη για έναν κόσμο
ειρήνης και σταθερότητας που θα στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, συνεργασία και αρμονική ανάπτυξη των λαών
της!
Πηγές:
Βιβλίο Ιστορίας Γ΄Γυμνασίου και www.wikipedia.gr και φωτογραφίες από www.google.gr
HISTORY
Prehistory (3000-2000 B.C.)
Cycladic
Culture
People started living in Cyclades 9000 years ago. Due to their geographical position, Cyclades have been a natural
bridge between different areas of Greece, but also a place where people from neighbor countries could exchange
products. In 3000-2000 the islands developed their own culture, as consequence of commerce, shipping and their
mineral wealth.
Minoan
culture (2600-1000 B.C.)
During the age of Copper a new type of culture appeared. The Minoan culture is been considered as
the best culture of the prehistoric Aegean sea and the whole Europe too. In addition, it spans the
devolvement from Prehistory to Protohistory. The tide periods that refer to the prehistoric Crete can be
divided into the following periods: Neolithic age (6000-2600 B.C.) and Minoan age (2600-1000 B.C.)
Mycenaean
culture (1500-1200) B.C.
The
Mycenaean culture has taken its name from the ancient city Mycenae, which has been the Greco–Persian Wars (499-448) B.C.
The Greco-Persian Wars were a series of conflicts between several Greek city-states and the Persian
Empire that started in 499 BC and lasted until 448 BC. The expression "Persian Wars" usually refers to
both Persian invasions of the Greek mainland in 490 BC and in 480-479 BC; in both cases, the allied
Greeks successfully repelled the invasions. Not all Greek city-states fought against the Persians, some
were neutral and others allied with Persia, especially as its massive armies approached.
On the level of international relations, Athens, the strongest
city-state in Greece prior to the war's
The Acropolis of Athens is the best known acropolis in the world. Although there are many other acropolises in
Greece, the significance of the Acropolis of Athens is such
that it is commonly known as The Acropolis without
qualification. The Acropolis was formally proclaimed as the pre-eminent monument on the European
Cultural Heritage list of monuments on 26 March 2007.
The Acropolis is a flat-topped rock which rises 150 m (490 ft) above sea level in the city of Athens, and it has about 3
hectares of surface area. It was also known as Cecropia, after the legendary serpent-man, Kekrops or Cecrops, the first
Athenian king.
Middle
Ages
Middle Ages is the period of human history as the successor of antiquity and ends with the period of
Renaissance. It lasted about 1000 years, since the overthrow of the Western Roman rule (476 AD) and
the death of Justinian I (565 AD), the last Byzantine emperor who is inspired by the vision of revival of the old Roman
Empire and global dominance, and as the time of the seizure of Constantinople by the Turks (1453 AD) and the
discovery of America (1492 AD) from Columbus.The millenary decade is identified chronically with the one of the
history of Byzantium.
Byzantium
Byzantine Empire or Byzantium or Eastern Roman Empire refers to the empire with its capital
Constantinople, which was heir state of geographical area of the Roman Empire, with time limits ranging
from the opening in Istanbul on 11 May of 330 and reach the final drop, the fall of the Ottoman Turks on
May 29 of 1453. The limits within the time limits extended life changed many times, but managed the
biggest area of land that included the Italian peninsula, the Balkans, Asia Minor, Syria and Palestine, Egypt, Tunisia
and present a small part of the Iberian peninsula .The study of Byzantine history shows that this is a new phase of
Roman history is shaped under the influence:
Of Roman political theory,
Of Greek culture, by moving the political center of the state in Hellenic East
Of the Christian faith.
The Istanbul, or "king" or "City" or "Eptalofos the East" or "second Rome", identifies the history of the history of the
empire and which has made while the mason city Constantine the Great , considered the founder of the Byzantine
Empire, he allowed through "Edikto of Mediolanon" (313 a.C.) the free exercise of Christian worship.Byzantium is a
unique historical phenomenon: the Constantine recognized as the first Byzantine emperor but it is the last Roman
emperor, the Byzantine Empire is the only, not built on the ruins of another product as a military success, but resulted
developments in the Roman world.
During the first period of Byzantine history significant events occurred that have affected the geography of
Byzantium:
The transfer of the capital of the empire to Constantinople.
The separation of Roman rule in East and West by Theodosius.
The dissolution of the western part of the Roman Empire.
The identity of the empire in the eastern part.
Great effort to regain lost ground was the Emperor Justinian (527-565). Foreign policy was in line with Roman tradition
and very ambitious, but exceeded the capacity of the state.
The great territorial conquests of the Macedonian dynasty proved short-lived achievement. A very short time after 1071,
the year of the great defeat of the Byzantine army by the Turks Seltzoukous in Matzikert, Byzantium lost most of Asia
Minor and Vari (Bari) from the Normans, which meant the loss of the last Byzantine foundation in Italy. According to
historians, the defeat of Matzikert, particularly the civil-military chaos that followed was the "moment of mortal Great
Byzantine Empire’’. The subsequent loss of most of Asia Minor, which was the most important part of the Empire, was
a powerful blow to the empire.
Armenia and Cappadocia, in the provinces from which came so famous Emperors and soldiers, were lost forever.
In the new, more limited boundaries of the empire received the blows of the Crusades, culminating in the Fall of
Constantinople during the Fourth Crusade, by the Latinas in 1204.
The period of Palaiologos (1258 - 1453) followed, characterized by weakening and reducing the extent of territorial
empire, largely due to the conquests of the Ottoman Turks, the first in Asia Minor and then to the peninsula of
Aimou. During the same period in many areas continue to be Latin, but in Epirus and Trebizond, maintained
regardless of Istanbul states.
In the early 14th century, Byzantium has lost Asia Minor, in the middle of the century is limited in eastern Macedonia
and Thrace and early 15th century in the city and some possessions in the islands of the Aegean and called Despotate
of Mystra .
The Capture of Constantinople by the Turks of Mohammed II on 29 May 1453, came after a lengthy epithanatia
distress, followed by the final destruction. The City is now the capital of the Ottoman empire and the end of the
Byzantine Empire is a fact
Byzantine art
The term Byzantine art generally refer to production and artistic expression that developed during the Byzantine
Empire between the 4th century and the fall of Constantinople in 1453. Byzantine art was initially regarded as the
capital of the empire to Constantinople, but was extended in most of the Mediterranean world and the east as
Armenia. Was the result of interaction of both the ancient Greek tradition and the eastern influence and religiousness.
With the prevalence of Christianity, the Byzantine style characterized by the elements of a purely religious art, which
is not so much a search for beauty and harmony as inwardness, the notation and the presentation of religious emotion.
The characteristic art forms of Byzantine art began to grow in the Roman Empire from the 4th century. The foundation
of Constantinople in 324 was connected with the creation of a major new arts center for the eastern half of the empire
and especially a center with a strong Christian elements. We can distinguish three major periods of Byzantine art:Early
Christian art and protovyzantini period (4th-7th century)
Iconoclasm and the Middle art (8th to 12th century)
Period of Palaeologan and later Byzantine art (13th-15th century)
The Byzantine music that is rescued in the whole church, with the exception of some imperial hymns, which have
religious components. Byzantine chant was soloist in free rhythm, and often tried to visualize the melodic sense of the
word. The
language used was English. The Byzantine hymn, of which there were three types, was the greatest
expression of this kind of music
the greatest
The Byzantines gave great importance to education, although the empire there were many illiterate. General education
in Byzantium was not compulsory or state. he Byzantine education system continued the Hellenistic tradition had two
courses of grammatisti and grammar. In the first cycle by studying the age of six years and the second from the age of
twelve.
MODERN GREEK HISTORY
The latest Greek history begins with the capture of Constantinople by the Turks (1453) and
continues until our days.
The
life of the Greeks under the Turkish slavery was difficult. However, the Greeks
managed to
survive and start a
revolution for the reinstatement of their liberty (March 25th 1821). The revolution had many difficulties and needed
many sacrifices to survive.
Under the leadership of Theodoros Kolokotronis, the Greeks accomplished great victories against the Turks, taking
hold of the city of Tripolitsa, the head quarters of the Turks in Peloponnese, and then the most important cities of
Morias one by one.
The
victories in Sterea Hellas under the command of Georgios Karaiskakis were of
equal
significance. However, in the
middle of the war, a civil war broke out between Sterea and Morias. Kolokotronis, in order to stop this, surrendered to
the leaders of Roumeli (Sterea Ellas), who imprisoned him. Meanwhile, the Egyptian army arrives in Morias under the
command of Ibrahim.
Papaflessas,
who had passed on the flame of the revolution, was killed in the attempt to stop
him (1825). The
revolution ended with the naval fight of Navarino (1827) where the Turkish and Egyptian navy was defeated by the
united naval forces of France, England and Russia.
Afterwards,
Ioannis Kapodistrias took the authority in his hands until he was murdered in 1831. Since then, many
people ruled Greece like King Othon, Harilaos Trikoupis and Eleftherios Venizelos. Thanks to the latter, Greece
managed to regain Macedonia and Thrace.
And then, in 1912, World War 1 broke out. Venizelos, after several conflicts with king Konstantinos, got Greece into
war with the side of England, France, Italy etc. The Greeks’ role in the war was important, as they fought the
Bulgarians and the Turks most effectively.
After the end of the war, Greece claimed the regions of Mikra Asia from the Turks. With the approval of the great
forces, Greek troops disembarked in Smyrna in 1919. The Greeks, however, moved much further than the great forces
stated and this time, the leader of the Turks, Kemal, had them in his side. Thus, the Turks counterattacked, forcing the
Greeks to retreat and stay in one front for a year. Then, the Turks made a general attack, looting and destroying
whatever they found on their way. They reached Smyrna, which was burned to the ground (1922). That was called the
“mikrasiatic disaster”. After that, Greece had to give away some recently acquired regions.
World
War 2 was even more glorious for Greece. After the historical ‘’NO’’ of the
Greek people on the 28th of October
1940, the Greeks fought the Italians with the great courage and valour defeated on the mountains of Pindos,
preventing them from invading Greece. Then defeated leader of the Italians, Benito Mussolini, asked for help and
reinforcement Hitler himself and thus, the German forces invaded Greece in 1941.
The
Greek forces, knowing that there could be no victory, retreated and Greece
surrendered.
The following four years were very difficult for the Greeks.
However,
the Resistance inflicted serious damage to the Germans, like cutting of their
refit with the
blow-up of
Gorgopotamos Bridge, the greatest sabotage attack in Greece. In 1944, Greece was liberated by the Allies.
After the termination of the war, not many important evens happened, except for the abolition of democracy and the
enforcement of dictatorship in 1967. In 1974, however, the dictatorship was overthrown. During the same year, Turkish
troops took hold of the eastern part of Cyprus.
In
1981, Greece became one of the members of the European Union and advances its
history smoothly its
history as
possible smoothly and peacefully.