Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η
συνέντευξη
μπορεί
να
χρησιμοποιηθεί
ως
μέσο
και
μέθοδος
ικανοποίησης
ποικίλων
στόχων.
Όπως
για
παράδειγμα:
1. Ως
μέσο
για
την
αξιολόγηση
ή
την
εκτίμηση
κάποιας
πλευράς
κάποιου
ατόμου.
2. Για
επιλογή
ή
προώθηση
εργαζομένου.
3. Για
επίτευξη
θεραπευτικής
αλλαγής,
όπως
στην
ψυχιατρική
συνέντευξη.
4. Για
έλεγχο
ή
ανάπτυξη
υποθέσεων.
5. Για
συγκέντρωση
στοιχείων.
Εδώ
θα
μιλήσουμε
για
τη
συνέντευξη
ως
ειδικό
μέσο
έρευνας.
Ως
τέτοια
έχει
οριστεί
ως
« η
συζήτηση
δυο
ατόμων
που
αρχίζει
από
το
συνεντευκτή
με
ειδικό
σκοπό
την
απόκτηση
σχετικών
με
την
έρευνα
πληροφοριών.
Ένα
πλεονέκτημα
της
έρευνας
είναι
ότι
επιτρέπει
μεγαλύτερο
βάθος
από
άλλες
μεθόδους,
ενώ
ένα
μειονέκτημα
είναι
ότι
είναι
επιρρεπής
στην
υποκειμενικότητα
και
μπορεί
να
επηρεάζεται
από
το
συνεντευκτή.
Υπάρχουν
τέσσερα
είδη
συνέντευξης
για
να
χρησιμοποιηθούν
ως
εργαλεία
έρευνας:
ü
Η
δομημένη
ü
Η
μη
δομημένη
ü
Η
μη
κατευθυντική
και
ü
Η
εστιασμένη
συνέντευξη.
Σχετικά με τις ερωτήσεις:
1.
Για
να
μη
τρομοκρατήσουμε
τον
ερωτώμενο
και
να
του
προκαλέσουμε
λιγότερη
ανησυχία,
μπορούμε
να
ξεκινήσουμε
από
πιο
γενικές
ερωτήσεις
μη
εξειδικευμένες
και
να
προχωρήσουμε
στις
πιο
εξειδικευμένες.
Αυτό
λέγεται
μέθοδος
χωνιού.
Έτσι
θα
πάρουμε
πιο
ειλικρινείς
απαντήσεις.
2.
Υπάρχουν
ερωτήσεις
που
σχετίζονται
με
κάποιο
γεγονός
όσο
και
ερωτήσεις
γνώμης,
που
μπορεί
να
περιέχουν
στοιχεία
υποκειμενικότητας.
Η
ανακρίβεια
και
οι
προκαταλήψεις
μπορούν
να
ελαχιστοποιηθούν
με
την
προσεκτική
διάρθρωση
των
ερωτήσεων.
3.
Σε
μια
μη
δομημένη
ερώτηση
όπου
τέτοια
θα
είναι
και
η
απάντηση,
μπορεί
ο
ερωτώμενος
να
δώσει
τη
δική
του
απάντηση
με
τον
τρόπο
που
επιθυμεί.
Είναι
δύσκολο
όμως,
με
τέτοιες
ερωτήσεις
να
έχουμε
μετρήσιμα
αποτελέσματα.
4.
Μια
καλή
περίπτωση
είναι
για
παράδειγμα:
Αντί
να
ρωτήσουμε:
Γιατί δεν πήγες στο Πανεπιστήμιο; Να
ρωτήσουμε:
Μπορείς να μου πεις δυο λόγους για τους οποίους δεν πήγες στο Πανεπιστήμιο; ( Έτσι
μπορούμε
τουλάχιστον
να
κωδικοποιήσουμε
τις
απαντήσεις.)
5. Μπορεί να έχουμε ερωτήσεις με «κλιμακούμενη απάντηση» π.χ. Ποιες είναι οι πιθανότητές σας να φτάσετε σε μια ανώτατη διευθυντική θέση στα επόμενα πέντε χρόνια;
Εξαιρετικές – καλές- επαρκείς- Λίγες – Πολύ λίγες.
Εδώ
τα
αποτελέσματα
είναι
ποσοτικά.
Όταν
παίρνουμε
μια
συνέντευξη
πρέπει
να
αποφεύγουμε
να
βλέπουμε
τον
ερωτώμενο
με
τη
δική
μας
εικόνα
και
να μην
επιδιώκουμε
απαντήσεις
που
να
υποστηρίζουν
τις
δικές
μας
απόψεις.
Να
μην
παίρνουμε
συνέντευξη
με
προκαταλήψεις
λόγω
φύλου,
θρησκείας,
φυλής,
κοινωνικής
τάξης
και
ηλικίας,
για
να
είναι
η
συνέντευξη
κατά
το
δυνατό
πιο
έγκυρη.
Στις
ανοιχτές
ερωτήσεις
πρέπει
να
προσέχει
ο
συνεντευκτής
να
μην
σημειώνει
μόνο
τις
απαντήσεις
που
συμφωνούν
με
τις
προσδοκίες
του
και
να
παραλείπει
να
σημειώνει
αυτές
που
δε
συμφωνούν.,
όταν
κάνει
συνόψιση
των απαντήσεων.
Διαδικασίες
για
τη
συνέντευξη.
ΠΡΩΤΑ:
αποφασίζεται
ο
σκοπός
της
έρευνας.
Γιατί
επιλέγεται
η
συνέντευξη
( πρακτική
αξία
της
έρευνας
– λόγοι
που
επιλέγεται
η
συν.).
Μόνο
με
προσεκτική
διατύπωση
των
στόχων
της
έρευνας
θα
σχεδιαστεί
και
η
συνέντευξη.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Οι
στόχοι
της
έρευνας
μετατρέπονται
σε
ερωτήσεις
όπου
δίνεται
σημασία
στη
μορφή
των
ερωτήσεων
και
στους
τύπους
των
απαντήσεων.
( ανοιχτές
– κλειστές
ερωτήσεις,
άμεσες
– έμμεσες
ερωτήσεις,
συγκεκριμένες
– μη
συγκεκριμένες
ερωτήσεις).
ΤΡΙΤΟ:
Θα
επιλεγούν
με
προσοχή
οι
ερωτώμενοι.
Θα κανονίσει
ο
συνεντευκτής
τη
συνάντηση,
αφού
ενημερώσει
τον
ερωτώμενο
για
τη
φύση
και
το
σκοπό
της
συνέντευξης.
ΤΕΤΑΡΤΟ:
Κατά
τη
συνάντηση
ο
συνεντευκτής
θα
προσπαθήσει
να
κάνει
τον
ερωτώμενο
να
αισθάνεται
άνετα.
Αν
κάνει
μαγνητοφώνηση
θα
πρέπει
να
πάρει
τη
συγκατάθεση
του
ερωτώμενου.
Θα
πρέπει
με
ευγένεια
να εμποδίζεται
ο
ερωτώμενος
να
απομακρυνθεί
από
την
ουσία
της
ερώτησης.
ΠΕΜΠΤΟ:
Μετά
τη
συνέντευξη
πρέπει
να
γίνει
η
κωδικοποίηση
και
επεξεργασία
των
απαντήσεων.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Από
το βιβλίο: « Μεθοδολογία της Εκπαιδευτικής
Έρευνας»
των
Louis Cohen και