ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΜΕΑ ΥΓΕΙΑΣ - ΠΡΟΝΟΙΑΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΓΡΑΣΕΠ 2ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

Επαγγελματικές Μονογραφίες:

1. Αισθητικού

2. Διαιτολόγου

3. Επισκέπτη Υγείας

4. Ιατρού Παθολόγου

5. Κοινωνικού/Κοινωνικής Λειτουργού

6. Νοσηλευτή/Νοσηλεύτριας

7. Οδοντοτεχνίτη/ Οδοντοτεχνίτριας

8. Οπτικού /Οπτομέτρη

9. Φυσικοθεραπευτή

Εισηγήσεις:

 Της υπεύθυνης του ΓΡΑΣΕΠ

Ιατρού

Φυσικοθεραπευτή

Διαιτολόγος

Οδοντοτεχνίτης

Οπτικός

Κοινωνική Λειτουργός

Νοσηλευτής /Νοσηλεύτρια

2. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ  ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ  ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΥ

       ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΥ

      Όπως γνωρίζουμε, χωρίς επαρκή ενέργεια και θρεπτικά συστατικά, η ικανότητα του οργανισμού να λειτουργεί κανονικά επηρεάζεται . Ο επιστήμονας εκείνος,ο οποίος με βάση εξειδικευμένες γνώσεις μπορεί να μας δώσει συμβουλές έτσι ώστε η διατροφή μας να παρέχει όλα τα αναγκαία συστατικά για την ομαλή ανάπτυξη και συντήρηση του οργανισμού μας , ονομάζεται διαιτολόγος . 

        ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 

       Οι συνθήκες εργασίας , κάτω από τις οποίες εργάζεται συνήθως ένας διαιτολόγος, είναι συνθήκες γραφείου ή στους χώρους αποθήκευσης τροφίμων, όπου είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο της ποιότητας των τροφίμων . Το ωράριο είναι πρωινή 8^ώρη εργασία στο δημόσιο, ενώ στον ιδιοτικό τομέα υπάρχει η πρωινή ή απογευματινή εργασία ή το διακοπτόμενο ωράριο και πολλές φορές συναντόνται υπερωρίες, αλλά μόνο στον ιδιοτικό τομέα .

      ΓΝΩΣΕΙΣ & ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ 

     Για να εργαστεί κάποιος ως διαιτολογος πρέπει να διαθέτει ικανότητες όπως μεθοδικότητα, υπευθυνότητα συστηματική εργασία , επαρκείς γνώσεις χημείας και βιολογίας και γνώσει της σύγχρονης θεωρίας σχετικά με την ανθρώπινη διατροφή .

     ΣΠΟΥΔΕΣ

     Στην Ελλάδα , υπάρχει μόνο ένα Πανεπιστημιακό Τμήμα Επιστήμης Διαιατολογίας – Διατροφής , το οποίο εδράζει στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών . Για να μπορεί ένας επαγγελματίας να κατέχει τον τίτλο Διαιτολόγος – Διατροφολόγος, θα πρέπει σύμφωνα με τον νόμο να είναι απόφοιτος αυτού του τμήματος ή αντίστοιχου και ισότιμου τμήματος του εξωτερικού . Υπάρχει και το τμήμα Διατροφής του Ανώτατου Τεχνολογικού Ιδρύματος της Θεσσαλονίκης , από το οποίο μπορεί να αποφοιτήσει κάποιος με τον τίτλο του Διατροφολόγου .

     ΘΕΣΕΙΣ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ

     Μπορεί να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας κάνοντας έρευνες και μελέτες, εξετάζοντας τη θρεπτική αξία των τροφίμων και συμμετέχοντας στην παρασκευή νέων προϊόντων . Επίσης μπορεί να εργαστεί με άλλους σε νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας, κλινικές και κέντρα υγείας, αυτοτελή διαιτολογικά γραφεία, βιομηχανίες τροφίμων και αθλητικά σωματεία . Τέλος, μπορεί να εργαστεί στη δημόσιας και ιδιωτική εκπαίδευση                                

Κουρούμαλη Καλλιόπη

 Μπαρουξή Ειρήνη                                                             Πηγή Πληροφοριών :

                                                                                    1.  Ο  Μέγας   Οδηγός

                                                                                  Εκπαίδευση  Επαγγελμάτων  2001

                                                                                    2. Εισήγηση της επαγγελματία

4. ΙΑΤΡΟΣ - ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ

                     ΄’ ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ’’

  Κύριοι στόχοι των ιατρικών σπουδών είναι

  α. Η μεθοδική μελέτη της βασικής, εργαστηριακής και κλινικής Ιατρικής Επιστήμης.

  β. Η απόκτηση πρακτικών και ψυχικών ικανοτήτων.

  γ. Η κατανόηση της πνευματικής και ηθικής βάσης κάθε ιατρικής πράξης.

  δ. Η αντίληψη της ιατρικής πράξης ως υποχρέωση προς τον ασθενή.

  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ

      Ένας υποψήφιος γιατρός πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να διακατέχεται από πνευματικές και ψυχικές δυνατότητες. Κάποιος που θα επιλέξει το επάγγελμα αυτό πρέπει να είναι σε θέση να επικοινωνεί με τον ασθενή και να χειρίζεται σωστά δύσκολες καταστάσεις. Επιπλέον, θα πρέπει να καθοδηγείται από ηθικές αρχές και σοβαρότητα. Τέλος, οι σπουδές για το αντικείμενο αυτό, απαιτούν εργατικότητα, πληροφόρηση και προθυμία για προσφορά στο συνάνθρωπο.

  ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

      Μετά το τέλος των σπουδών αποκτά κάποιος το πτυχίο Ιατρικής και γράφεται αυτόματα σε τοπικούς ιατρικούς συλλόγους όπου έχει τη δυνατότητα να ασκήσει το επάγγελμα αυτό. Η ειδίκευση ενός γιατρού σε συγκεκριμένο τομέα διαρκεί 4-6 χρόνια. Οι γιατροί μπορούν να απασχοληθούν στο Ε.Σ.Υ.(νοσοκομεία, κέντρα υγείας κλπ.)καθώς και σε ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλπ).Ακόμα, δυνατότητες εργασίας υπάρχουν σε ιδιωτικά ιατρεία και κλινικές. Μία θέση εργασίας μπορεί να εξασφαλίσει ένας γιατρός στη Φαρμακευτική Βιομηχανία ή σε ερευνητικά κέντρα που περιλαμβάνουν κλάδους όπως

- τη μοριακή βιολογία

- τη γενετική

- τη βιοχημεία

- τη φαρμακολογία

- τη βιοιατρική τεχνολογία.

ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

Ένα από τα θετικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ιατρικό κλάδο είναι η αδιάκοπη προσφορά και συμπαράσταση στο συνάνθρωπο και έχουν ανεκτίμητη αξία. Ως αποτέλεσμα, ένας ευσυνείδητος γιατρός λαμβάνει ηθική ικανοποίηση που τον χαροποιεί ιδιαίτερα. Άλλο ένα πλεονέκτημα όσων αγαπούν το επάγγελμα είναι η δυνατότητά τους να δραστηριοποιηθούν σε ερευνητικούς τομείς. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσω της Ιατρικής προάγεται η ομαδικότητα η οποία συνήθως επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα βοηθώντας την επιστήμη και την κοινωνία. Αντίθετα, αν και η δυνατότητα απασχόλησης των νέων ιατρών είναι ικανοποιητική, σε πολλές περιπτώσεις η ανεργία και η υποαπασχόληση απειλεί το συγκεκριμένο επάγγελμα λόγω κορεσμού κυρίως στα αστικά κέντρα. Επιπρόσθετα, είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι στην Ιατρική είναι πιθανό οι σπουδαστές να συναντήσουν δυσκολίες είτε στη μακρόχρονη διάρκεια σπουδών είτε στη μεγάλη αναμονή για την έναρξη της ειδικότητάς τους.

  ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

1. Όλοι οι νέοι επιστήμονες  θα πρέπει να έχουν υπ’ όψη τους κάθε δεδομένο και παράγοντα πριν ανοίξουν το ιδιωτικό τους ιατρείο.( π.χ αν η περιοχή είναι κορεσμένη)

2. Μία λύση εργασίας προσφέρουν τα ιδιωτικά ιατρεία σε συνδυασμό με υποαπασχόληση σε μία ιδιωτική κλινική.

3. Για τους οικονομικά ευκατάστατους δίνεται και η ευκαιρία απασχόλησης στο εξωτερικό.

Βιβλιογραφία ΜΕΓΑΣ ΟΔΗΓΟΣ, ΟΜΙΛΙΑ ΙΑΤΡΟΥ-ΠΑΘΟΛΟΓΟΥ.

Δαλμυράς Δημήτρης

Εύη Δημοπούλου

5.  Κοινωνικός Λειτουργός

Παρουσίαση του επαγγέλματος του Κοινωνικού Λειτουργού.

Το επάγγελμα αυτό ανήκει στα επαγγέλματα υγείας και ασχολείται με τον άνθρωπο. Σκοπός του είναι να βελτιώσει το επίπεδο ζωής του ανθρώπου με τη βοήθεια της συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης.

Οι δεξιότητες που απαιτούνται για το επάγγελμα του κοινωνικού λειτουργού ποικίλουν, σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τα συμφέροντα του εξυπηρετούμενου του. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι ο σεβασμός, η εχεμύθεια, η κατανόηση, η στήριξη, η εμπιστοσύνη, που αποτελούν βασικά στοιχεία μιας ορθής επικοινωνίας.

Επίσης θα πρέπει να διακατέχεται από την ικανότητα της προσοχής και της υπομονής, όχι μόνο ακούγοντας, αλλά και παρατηρώντας. Ακόμα, είναι απαραίτητο, για την αποτελεσματικότητα του αντικειμένου του να συλλέγει επιπλέον στοιχεία, εκτός από τις συνεντεύξεις δηλαδή, αρχεία, πρακτικά συνεδριάσεων και πορίσματα, θα ήταν απαραίτητο να αποφεύγονται τα βεβιασμένα συμπεράσματα, προκαταλήψεις, που χωρίς την απαραίτητη αυτογνωσία επηρεάζουν την κατάσταση του πελάτη. Θα ήταν καλό στην αφετηρία του επαγγέλματος να φροντίζει, να εμπλουτίζει τις θεωρητικές και γενικές γνώσεις, ώστε να αποκτά την απαραίτητη εμπειρία.

Οι κοινωνικοί λειτουργοί πραγματοποιούν την εκπαίδευσή τους στο ΚΕΣΕΥΠ, το οποίο υπάγεται στην Ανώτατη Τεχνολογική Εκπαίδευση και βρίσκεται στην Αθήνα, στην Πάτρα και στο Ηράκλειο. Η φοίτηση απαρτίζεται από οκτώ εξάμηνα, στα οποία οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με θεωρητικά μαθήματα και πρακτική εξάσκηση.

Οι κοινωνικοί λειτουργοί αμείβονται ανάλογα με τη Νομική Φύση του πλαισίου που εργάζονται και ανάλογα με τη σχέση εργασίας, σύμφωνα με τις Υπουργικές Αποφάσεις και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφουν οι Εργοδοτικοί Φορείς με το ΣΚΛΕ. Διαφορετικό είναι δηλαδή το μισθολόγιο. Στο Δημόσιο τομέα, στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, σε ιδιωτικά Νοσηλευτικά Ιδρύματα και Νευροψυχιατρικές κλινικές, σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, σωματεία και λοιπά Νομικά πρόσωπα.

Το επάγγελμα αυτό μπορεί να ασκηθεί στον τομέα Κοινωνικής Ασφάλισης για την παροχή υπηρεσιών με συμβουλευτικό, ενημερωτικό και επιβοηθητικό χαρακτήρα. Επίσης μπορεί να απασχοληθεί στις ένοπλες δυνάμεις και στις υπηρεσίες του Υπουργείου Δημόσιας τάξης.

Τέλος, το επάγγελμα αυτό είναι ανθρωπιστικό και η προσφορά για το συνάνθρωπο και η ευαισθησία θα πρέπει να είναι βασικά χαρακτηριστικά.

Οι πληροφορίες αυτές συλλέχθηκαν από την ομιλία της κυρίας Κολέτσου Αικατερίνης και από το Μέγα Οδηγό  (350 μονογραφίες). 

                                           Γκρέστα  Κατερίνα              Δαλμυράς  Δημήτρης           Δημοπούλου  Εύη

6. Επαγγελματική μονογραφία Νοσηλευτή - Νοσηλεύτριας

Η νοσηλευτική είναι επιστήμη υγείας και αναπόσπαστο μέρος του υγειονομικού συστήματος. Τη νοσηλευτική φροντίδα του ασθενούς αναλαμβάνει ο νοσηλευτής ο οποίος είναι απαραίτητος και πολύτιμος συνεργάτης του γιατρού. Παράλληλα ο νοσηλευτής αναλαμβάνει να υποστηρίξει και να ενισχύσει την ψυχολογία του ασθενούς και να στηρίξει τη θεραπευτική αγωγή του. Η προσαρμογή του νοσηλευόμενου στο περιβάλλον, η πορεία της υγείας του, η παρακολούθηση των μηχανημάτων και των συσκευών που πιθανά υποστηρίζουν τον ασθενή και προετοιμασία των εργαστηριακών εξετάσεων είναι εργασίες που διεκπεραιώνει ο νοσηλευτής.

Οι συνθήκες εργασίας στο επάγγελμα του νοσηλευτή δεν είναι ιδανικές. Είναι ανθυγιεινές και συχνά επικίνδυνες, ειδικότερα σε ορισμένα νοσηλευτικά τμήματα όπως ακτινολογικά μικροβιολογικά και ψυχιατρικά ιδρύματα. Οι νυχτερινές βάρδιες η ορθοστασία και η συνεχής κίνηση, η ένταση και το άγχος, η ψυχική και συναισθηματική φόρτιση δημιουργούν ακόμη πιο δυσμενείς συνθήκες εργασίας. Ακόμη πιο αρνητικά συμβάλλουν οι κακές και οι κτιριακές εγκαταστάσεις και η έλλειψη υποδομής που παρατηρείται σε αρκετά νοσηλευτικά ιδρύματα.

Το επάγγελμα του νοσηλευτικού απαιτεί εκτός από συνδυασμό δεξιοτήτων και πολλά ακόμα ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά. Τέτοια είναι η αγάπη για το συνάνθρωπο, ιδιαίτερα για τον άρρωστο το υψηλό αίσθημα ευθύνης, η ευγένεια, η κατανόηση, η ευχάριστη παρουσία, οι οργανωτικές ικανότητες, η σχολαστικότητα και φυσικά ψυχραιμία. Σημαντικό επίσης ρόλο παίζει η επιστημονική κατάρτιση, η συνεχής εκπαίδευση λόγω των διαρκώς εξελισσόμενων τεχνολογιών, το θάρρος, η δύναμη, η ψυχική ευαισθησία και φυσικά υποχρέωση για το νοσηλευτικό απόρρητο. Οι νέοι μπορούν να φοιτήσουν:

1.             Στο τμήμα νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο οποίο η φοίτηση
διαρκεί 8 εξάμηνα.

2.             Στην στρατιωτική σχολή αξιωματικών Νοσηλευτικής (Σ.Α.Ν.)

3.      Σε Τ.Ε.Ε. (δημόσια και ιδιωτικά, Α' και Β' κύκλος, πτυχίο επιπέδου 2 και 3)

Πηγές πληροφοριών

>  Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

>  Η εισήγηση της νοσηλεύτριας

Γιώργος Κοροβήλος Βασίλης Καλλιόλιας

  στην κορυφή της σελίδας

7. ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΤΗ

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

  Η οδοντοτεχνική είναι ένα από τα επαγγέλματα του κλάδου υγείας και πρόνοιας

Ο οδοντοτεχνίτης είναι ο ειδικευμένος τεχνικός που κατασκευάζει  ή τροποποιεί τεχνικές οδοντικές προσθήκες όπως οδοντοστοιχίες γέφυρες στεφάνες και αλλά βοηθητικά υποκατάστατα των δοντιών.

      Ο οδοντοτεχνίτης φτιάχνει με ακρίβεια τεχνητά δόντια από διάφορα υλικά όπως μέταλλα, πλαστικό ή πορσελάνη. Για να εκτελέσει αυτές τις εργασίες χρησιμοποιεί εργαλεία όργανα και ηλεκτρονικά μηχανήματα. Στη δουλεία του οδοντοτεχνίτη περιλαμβάνεται  η οργάνωση του οδοντοτεχνικού εργαστηρίου ,η συντήρηση του μη-

χανολογικου εξοπλισμού και η τήρηση των όρων υγιεινής.

      Στούς  πτυχιούχους χορηγείται άδεια άσκησης του επαγγέλματος από την Νομαρχία. Ο οδοντοτεχνίτης πρέπει να είναι απόφοιτος του τμήματος τεχνολόγων οδοντοτεχνικής των  Τ.Ε.Ι.

       Οι πτυχιούχοι του τμήματος οδοντοτεχνικής Τ.Ε.Ι., μπορούν να δώσουνε κατακτήτριες εξετάσεις και αν επιτύχουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στις οδοντιατρικές σχολές των πανεπιστημίων .Οι σπουδές τους είναι επτά εξάμηνα και στο τελευταίο εξάμηνο γίνεται πρακτική εξάσκηση των σπουδών. Επίσης οι πτυχίουχοι  μπορούν να κάνουν και μεταπτυχιακές σπουδές.

  ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

  Οι επαγγελματικές συνθήκες του είναι κουραστικές για το μάτια και το σώμα, καθώς απαιτεί πολύωρη προσήλωση στο κατασκευαζόμενο αντικείμενο. Επίσης είναι ατομική εργασία και καθιστική κατά το μεγαλύτερο διάστημα , όμως συχνά παρουσιάζονται ιδιαιτερότητες  και δυσκολίες ανάλογα με την περίπτωση. Είναι υποχρεωμένος να μετακινείται από το εργαστήριο του στα ιατρεία με τα οποία συνεργάζεται.                                                                              

ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΝΤΑ που απαιτούνται

    Η σπουδαιότητα του επαγγέλματος του οδοντοτεχνίτη είναι να έχει επιδεξιότητα και ακρίβεια  στην εκτέλεση λεπτών χειρωνακτικών εργασιών καλή όραση και καλαισθησία. Επιπλέον πρέπει να είναι υπεύθυνος  προσεκτικός κατά την εκτέλεση της εργασίας του και να εκτιμά το γεγονός ότι το προϊόν της δουλείας του συνεπάγεται υψηλό κόστος για τον πελάτη .Ακόμα χρειάζεται να είναι παρατηρητικός, να διακρίνει με ευκολία μορφές και χρώματα να διαθέτει  επικοινωνιακές δεξιότητες  επειδή συνεργάζεται άμεσα με άλλους επαγγελματίες όπως οδοντίατρους και πελάτες, ή άλλους οδοντοτεχνίτες .

  ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ

              Το μέλλον του επαγγέλματος αυτού  δεν φαίνεται πολύ καλό. Υπάρχουν δυσκολίες για να βρει κανένας εργασία ή να εξασφαλίσει υψηλές αποδοχές , όμως, όταν ένας οδοντοτεχνίτης καθιερωθεί, έχει πολύ καλές αποδοχές.

              Στο περιβάλλον ενασχόλησης του μπορεί να απασχοληθεί ως ελεύθερος επαγγελματίας σε δικό του εργαστήριο και σε άμεση συνεργασία με τους οδοντίατρους ή ως μισθωτός σε οδοντοτεχνικά εργαστήρια κλινικών, νοσοκομείων και άλλα , μετά από φοίτηση  στην παιδαγωγική σχολή πρώην ΠΑΤΕΣ/ΣΕΛΕΤΕ.

        Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ:

            ΚΑΣΣΩΡΗ  ΑΡΕΤΗ                                              

 ΚΟΡΟΒΗΛΟΥ   ΜΑΡΙΑ                                                                            

  ΚΟΥΛΑΜΑ  ΓΙΩΡΓΟ    

                     Πληροφορίες από                      

            κ.     ΜΑΝΟΥΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

                                       & INTERNET                      

9. ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ – ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ

  Το βασικό μέρος της εργασίας του φυσικοθεραπευτή είναι η αποκατάσταση της καλής λειτουργίας των ανθρώπινων οργάνων, η ανακούφιση από το σωματικό πόνο και η ευεξία του ασθενούς. Χρησιμοποιεί τα χέρια του ή συσκευές και όργανα για να επαναφέρει τη μυϊκή δύναμη του ασθενούς, να τον ανακουφίσει από τους πόνους και να βελτιώσει τη μυϊκή του κατάσταση.

Γενικά ο Φυσικοθεραπευτής έχει ως αντικείμενο τη θεραπεία των ασθενών που τον επισκέπτονται έχοντας διάφορες παθήσεις και αυτό το κάνει με φυσικά μέσα.

Η υποδομή και ο εξοπλισμός του χώρου του είναι καθοριστικοί παράγοντες για να ασκήσει το επάγγελμά του. Αν και επαγγελματίας, γνωρίζει ότι εκτελεί λειτούργημα και δεν μπορεί να αποφύγει τη συναισθηματική φόρτιση.

Ο φυσιοθεραπευτής δύναται να εργαστεί ή ως ελεύθερος επαγγελματίας ή σε κάποιο νοσοκομείο ή κατ’ οίκον.

Οι θεραπευτικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί προϋποθέτουν ιδιαίτερες  δεξιότητες και άψογο συντονισμό κινήσεων. Η εμπιστοσύνη καθώς και το αίσθημα σιγουριάς και αισιοδοξίας που πρέπει να εμπνέει στον ασθενή αλλά και στους οικείους του αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά εκείνου που θα ασχοληθεί με το επάγγελμα. Ο ασθενής πρέπει να πεισθεί ότι «μπορεί» να  θεραπευτεί. Ακόμη ο φυσιοθεραπευτής πρέπει να έχει καλές γνώσεις φυσιολογίας και ανατομίας, να διαθέτει ευγένεια, υπομονή, σωματική αντοχή και μυϊκή δύναμη.

Οι πιο σημαντικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί είναι η υδροθεραπεία, η θερμοθεραπεία, η ψυχροθεραπεία, η ηλεκτροθεραπεία και η κινησιοθεραπεία.

Τα κύρια πεδία απασχόλησης είναι τα ορθοπεδικά, τα χειρουργικά και τα νευρολογικά και επιπροσθέτως ασχολείται με καρδιολογικά, ψυχιατρικά και γηριατρικά περιστατικά.

Οι απαιτούμενες σπουδές είναι τρία έτη σπουδών σε Τ.Ε.Ι. και η πρακτική εξάσκηση και απαραίτητα εκπαιδευτικά σεμινάρια για διάφορες μεθόδους θεραπείας που υπάρχουν.

Οι προοπτικές του επαγγέλματος δείχνουν να είναι καλές, αν προσμετρήσουμε το αυξανόμενο ποσοστό των ατόμων τρίτης ηλικίας και το σύγχρονο τρόπο ζωής

( καθιστική ζωή, λίγη άσκηση και κίνηση) που οδηγεί σε προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται. Υπάρχει όμως και σ’ αυτό το επάγγελμα ορατός ο κίνδυνος του κορεσμού.

Στην περιοχή του Ξυλοκάστρου όπως και στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας οι προοπτικές είναι λιγότερο ευνοϊκές.

  Πηγές πληροφόρησης:

              ·         Τ.Ε.Ι. Αθήνας

·         Τ.Ε.Ι Θεσσαλονίκης

·         Τ.Ε.Ι Λαμίας

·         Ο.Ε.Ε.Κ.

·         ΥΠ. Ε.Π.Θ

·         Μέγας Οδηγός Εκπαίδευσης 2001. Εκδόσεις Αχτίδα.

·         Εισήγηση του κ. Κώστα Καββέτσου στην ημερίδα 21/12/05

  Οι μαθήτριες: 1. Κατερίνα Κορωνιώτη

                        2. Κουμούση Σπυριδούλα

                       3. Κίνοβα Δώρα

  στην κορυφή της σελίδας

ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

α. Ημέρες Σταδιοδρομίας. Μια σημαντική συνιστώσα στην προώθηση της παιδείας

     Έχουμε περάσει ήδη στην τρίτη χιλιετία και διανύουμε  είτε το θέλουμε είτε όχι μια εποχή ταχύτατων παγκόσμιων αλλαγών. Οι μεταβολές αυτές οφείλονται στην αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επικοινωνίας και την κυριαρχία του κέρδους.

Ο κίνδυνος να παρασυρθούν και να χαθούν στο πέρασμα του τυφώνα της αλόγιστης ανάπτυξης, πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, σμιλευμένα αργά και υπομονετικά επί αιώνες τώρα από την ανθρώπινη προσπάθεια και πολιτιστική εξέλιξη είναι ορατός. Στο στόχαστρο της παγκοσμιοποίησης βρίσκονται επίσης κατακτημένα δικαιώματα των λαών.

Μέσα σ’ αυτό το παγκόσμιο τοπίο η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια σημαντική πρόκληση που απορρέει από αυτή την Παγκοσμιοποίηση και τη νέα «Οικονομία της γνώσης» ή αλλιώς « Κοινωνία της γνώσης»

Δηλαδή στην εποχή μας ( εποχή της ύστερης νεωτερικότητας) η γνώση είναι ο μοχλός ανάπτυξης μιας χώρας, όπως παλιότερα ήταν η βιομηχανία. Όποιος κατέχει τη γνώση κατέχει και τα σκήπτρα της υπεροχής.

Ποια είναι λοιπόν η πρόκληση για την Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι ο στρατηγικός στόχος που τέθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Λισσαβόνα να γίνει η Ευρωπαϊκή οικονομία της γνώσης, μέχρι το 2010, η ανταγωνιστικότερη και πιο δυναμική παγκοσμίως. Αυτή η απόφαση της Λισσαβόνας έχει επιμέρους στόχους την αειφόρο οικονομική ανάπτυξη, περισσότερες και καλύτερες θέσεις απασχόλησης και μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή.

Ποιος θεωρείται δε, ο καταλληλότερος παράγοντας που θα μπορούσε να συμβάλει αποτελεσματικά προς αυτήν την κατεύθυνση; Φυσικά η εκπαίδευση.

Έτσι με τα νέα δεδομένα η εκπαίδευση θα πρέπει να κινηθεί σε τρεις άξονες.  α. Την ανάπτυξη επιχειρηματικού πνεύματος.  Δηλαδή να μπορεί να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος. β. Οφείλει η εκπαίδευση να συνδεθεί ποικιλοτρόπως με την αγορά εργασίας. Να ενημερωθούν οι νέοι για τις συνθήκες των σπουδών τους. Να ενημερωθούν για τα επαγγέλματα γενικά και ειδικά της προτίμησής τους. Να πληροφορηθούν για τις δεξιότητες και ικανότητες που απαιτούνται κατά την άσκηση των διαφόρων επαγγελμάτων αλλά και τι προοπτικές υπάρχουν για τα διάφορα επαγγέλματα στην αγορά εργασίας. Και το τρίτο η διαπολιτισμική εκπαίδευση και ο αγώνας κατά του κοινωνικού αποκλεισμού και του αποκλεισμού από την αγορά εργασίας. Στην Ευρώπη σήμερα όλο και περισσότερο παρατηρούνται φαινόμενα ρατσισμού, ξενοφοβίας, εγκληματικότητας και άλλων ακραίων εκδηλώσεων που πυροδοτούν τη διάσπαση του ενεργού πληθυσμού. Αν τα άτομα αποκλείονται από την εργασία, τότε είναι δυνατόν να προκληθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις και να διαταραχτεί η κοινωνική συνοχή. Δεν μπορεί να είναι κάποιοι πολίτες οι παρίες της κοινωνίας. Μπορεί βέβαια, αυτός ο αποκλεισμός να οφείλεται σε έλλειψη ή ανεπάρκεια θεσμών και υπηρεσιών και να πρέπει να γίνουν συντονισμένες προσπάθειες από πολλούς φορείς όπως παιδείας, πρόνοιας, εργασίας κ.α. για να υποστηριχτούν τέτοια άτομα, αλλά η αλλαγή νοοτροπίας και στάσεων απέναντί τους ξεκινά και τελειώνει στην εκπαίδευση και την παιδεία των ανθρώπων.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση για την εκπλήρωση του στόχου που προαναφέρθηκε δηλ. την ανταγωνιστικότητα στην οικονομία της γνώσης για το 2010, προωθεί την εφαρμογή προγραμμάτων. Μέσα σ’ αυτά τα προγράμματα περιλαμβάνεται η ίδρυση των ΚΕΣΥΠ και ΓΡΑΣΕΠ, η αναβάθμιση σε υλικοτεχνική υποδομή και επιμόρφωση στελεχών. Μια δραστηριότητα αυτού του προγράμματος είναι και οι Ημέρες Σταδιοδρομίας.  Με τον όρο Ημέρα Σταδιοδρομίας γενικά, χαρακτηρίζονται εκείνες οι εκδηλώσεις όπου οι υποψήφιοι εργαζόμενοι έρχονται σε επαφή με εκπροσώπους των επιχειρήσεων και εταιριών και έχουν στόχο να επιλέξουν απ’ αυτούς  μελλοντικά οι εταιρίες τα στελέχη τους. Αυτές οι εκδηλώσεις μπορούν να οργανωθούν είτε από διάφορους φορείς που φέρνουν σε επικοινωνία τις δυο αυτές μερίδες ατόμων είτε από φορείς εκπαίδευσης που θέλουν να δώσουν επαγγελματικές ευκαιρίες στους αποφοίτους τους. Αυτή είναι μια « τυπική» Ημέρα Σταδιοδρομίας.

Όμως η δική μας Ημέρα Σταδιοδρομίας που καλείται δηλ. να οργανώσει ένα ΓΡΑΣΕΠ, έχει βασικά άλλους στόχους και άλλο αντικείμενο μιας και απευθύνεται σε μαθητές Γυμνασίου ή Λυκείου που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να περάσουν στην αγορά εργασίας.

Ποιοι μπορεί να είναι λοιπόν οι στόχοι που επιδιώκονται μέσα από μια ημέρα σταδιοδρομίας;

Αυτοί οι στόχοι μπορούν να διακριθούν σ’ αυτούς που αφορούν στα ίδια τα στελέχη των ΓΡΑΣΕΠ και σ’ αυτούς που αφορούν στους μαθητές.

Δηλαδή για τα στελέχη:

ü        Να εξοικειωθούν περισσότερο με την εφαρμογή ενός σχεδίου εργασίας ή όπως λέγεται τα τελευταία χρόνια ενός project.

ü        Να κατανοήσουν και τα ίδια τα στελέχη την αναγκαιότητα και αποτελεσματικότητα της ομαδικής εργασίας.

ü        Να κατανοήσουν την αναγκαιότητα του ανοίγματος του σχολείου στην τοπική κοινωνία.

ü        Να κινηθούν προς την ανάπτυξη συνεργασιών για ζητήματα που αφορούν στον Επαγγελματικό Προσανατολισμό, στην ενημέρωση και την συμβουλευτική στήριξη των μαθητών.

Αλλά και να ασκηθούν στην διοργάνωση μιας ημερίδας.

Για τους μαθητές οι στόχοι είναι:

§                       Ανάπτυξη δεξιοτήτων επικοινωνίας και αναζήτησης πληροφοριών.

§                       Ανάπτυξη δεξιοτήτων σε επίπεδο ομάδας.

§                       Διαχείριση και επεξεργασία των αποκτημένων πληροφοριών.

§                       Σύνταξη επαγγελματικών μονογραφιών.

§                       Πληροφόρηση για τα επαγγέλματα συγκεκριμένου τομέα.

§                       Γνωριμία με τοπικούς φορείς της αγοράς εργασίας και υποστήριξη της δεξιότητας της αυτοπαρουσίασης.

§                       Ανάληψη πρωτοβουλιών για τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης και ανάπτυξη αισθήματος ευθύνης.

§                       Απόκτηση εμπειρίας από την Ημέρα Σταδιοδρομίας για  την υλοποίηση μιας ημερίδας και προώθηση της ενσυναίσθησης.

§                       Γνωριμία των εκπροσώπων της αγοράς εργασίας με το εν δυνάμει εργατικό δυναμικό.

§                       με την ημέρα Σταδιοδρομίας επίσης, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν τη δική τους προσωπική γνώμη σε ό,τι αφορά προϋποθέσεις εργασίας ή σπουδών, ερχόμενοι σε επαφή με πρωτογενείς πηγές δηλαδή φορείς και υπηρεσίες της τοπικής κοινωνίας ή με τους ίδιους τους επαγγελματίες.

Στην προσπάθειά μας να εφαρμόσουμε και μεις ένα project ( σχέδιο δράσης) Ημέρας Σταδιοδρομίας μέσα στο περιορισμένο χρονικό πλαίσιο που μας διετίθετο, ακολουθήσαμε την εξής πορεία.

Καταρχήν έγινε η επιλογή του τομέα των επαγγελμάτων που θεωρήσαμε ότι είχαν αρκετό ενδιαφέρον και σαν τέτοιος προσδιορίστηκε ο Τομέας επαγγελμάτων Υγείας - Αισθητικής και Κοινωνικών Υπηρεσιών.

Κατόπιν ομάδες μαθητών ανέλαβαν να επικοινωνήσουν με τους επαγγελματίες, να συζητήσουν μαζί τους, να επισημάνουν τα σημεία εκείνα στα οποί έπρεπε, κατά τη γνώμη τους να εστιάσει η κάθε εισήγηση. Άλλοι μαθητές ανέλαβαν την αναζήτηση πληροφοριών ή διευθύνσεων πανελληνίων φορέων στο διαδίκτυο. Για δε την Ημέρα Σταδιοδρομίας, ομάδες μαθητών σχεδίασαν την αφίσα, ανέλαβαν τη διανομή των προσκλήσεων, τη σύνταξη της διαφήμισης – δελτίου τύπου και την προώθησή του στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε τοπικές εφημερίδες, την επιμέλεια του εντύπου των βεβαιώσεων. Επίσης είχαν τη φροντίδα για τη μικροφωνική εγκατάσταση, το επιδιασκόπιο, τη διακόσμηση του χώρου, την προετοιμασία των φακέλων.

Μέσα λοιπόν από μια τέτοια προσπάθεια πιστεύουμε ότι προωθείται η υπόθεση της παιδείας και προς τις δυο κατευθύνσεις. Δηλαδή τη σύγχρονη αλλά ίσως καλύτερα, διαχρονική εκδοχή της με ολόπλευρη  ανάπτυξη  και καλλιέργεια δεξιοτήτων απαραίτητων για την επαγγελματική  και κατ’ επέκταση την προσωπική εξέλιξη των νέων ανθρώπων και των εκπαιδευτών τους αλλά και τη διατήρηση ανθρωπιστικών χαρακτηριστικών της παιδείας που θα λειτουργήσουν ως αναχώματα στην απαξίωση αρχών και ιδανικών, όπως είναι ο σεβασμός προς τον άλλον και την ιδιαιτερότητά του, η κατανόηση, η επικοινωνία,  η συνεργασία και η προώθηση ενός κοινού σκοπού,  η διατήρηση των παραδόσεων της πατρίδας μας και του πολιτισμού μας, ανάλογα με τη θεματολογία της Ημέρας Σταδιοδρομίας

ΣΟΦΙΑ   Γ.  ΣΜΥΡΝΗ

β. Επαγγελματικός  Προσανατολισμός μετά το πτυχίο της Ιατρικής

Εισήγηση του ιατρού κ. Βοσδογάνη Σοφοκλή

Οι ιατρικές σπουδές στηρίζονται στην εκμάθηση και κατανόηση της ιατρικής επιστήμης και στην πρακτική και κλινική εκπαίδευση. Κύριοι στόχοι των ιατρικών σπουδών είναι:

α.   Η μεθοδική μελέτη του ευρύτερου φάσματος της βασικής, εργαστηριακής και κλινικής Ιατρικής

Επιστήμης.

β.   Η απόκτηση πρακτικών δεξιοτήτων και ψυχικών ικανοτήτων για την άσκηση της Ιατρικής επιστήμης,

γ.   Η κατανόηση της πνευματικής και ηθικής βάσης κάθε ιατρικής πράξης. δ.   Η αντίληψη της ιατρικής πράξης ως υποχρέωση προς τον ασθενή και το κοινωνικό σύνολο.

Αυτές οι γνώσεις και δεξιότητες αποτελούν τις βάσεις του ιατρικού λειτουργήματος στην πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση των ασθενειών.

Οι σπουδές καθοδηγούν τον νέο ιατρό στο να ενεργεί αυτοδύναμα και υπεύθυνα. Επίσης τον οδηγούν στην κατανόηση της ανάγκης συνεχούς μετεκπαίδευσης και συνεργασίας με άλλους ιατρούς και επαγγελματίες από τον ευρύτερο χώρο της υγείας.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ

•   Το λειτούργημα του ιατρού απαιτεί επίπεδο πνευματικών και ψυχικών δεξιοτήτων.

·        Ο ιατρός πρέπει να έχει την ικανότητα να επικοινωνεί με τον ασθενή σε δύσκολες καταστάσεις,

•            Η συμπεριφορά του πρέπει να καθοδηγείται από ηθικές αρχές και να είναι σε πλήρη αντιστοιχία με την σοβαρότητα του έργου της Ιατρική Επιστήμης, αντικειμενικός στόχος της οποίας είναι η διατήρηση και αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας του Ανθρώπου.

·        Οι ιατρικές σπουδές απαιτούν διαρκή προσπάθεια και ενημέρωση, εργατικότητα και πίστη στην προσφορά προς τον συνάνθρωπο.

Σύμφωνα με την ισχύουσα κατάσταση, σήμερα ο φοιτητής που εισάγεται στην ιατρική σχολή παρακολουθεί 6 χρόνια σπουδών, τα οποία σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών χωρίζονται λειτουργικά [χωρίς ενδιάμεσες εξετάσεις) σε προκλινικά (3-4 χρόνια) και κλινικά έτη (2-3 χρόνια).

Μετά το τέλος των σπουδών αποκτά το πτυχίο ιατρικής, το οποίο δεν εμπεριέχει καμιάς μορφής ειδίκευση. με το πτυχίο αυτό ο απόφοιτος εγγράφεται αυτόματα στους κατά τόπους ιατρικούς συλλόγους και αποκτά την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Ακολούθως ο νέος ιατρός είτε ασκεί την ιατρική ως πτυχιούχος ανειδίκευτος γιατρός τόσο στην Ελλάδα, όσο και την ΕΕ, υπό όρους σε κάθε χώρα Είτε ξεκινά την ειδικότητα, χωρίς την προϋπηρεσία του αγροτικού. Η ειδίκευση διαρκεί κατά μέσον  όρο 4-6 χρόνια, ανάλογα με την ειδικότητα, έως τις τελικές εξετάσεις για τη λήψη του τίτλου ειδικότητας. Μετά την απόκτηση του τίτλου ειδικότητας οι ειδικευμένοι ιατροί μπορούν να εργαστούν ως ειδικοί σε δημόσια ή ιδιωτικά νοσοκομεία ή ιατρεία.

Το Αγροτικό (Υπηρεσία Υπαίθρου) πραγματοποιείται σε διάστημα 15 μηνών σε αγροτικό ιατρείο ή Κέντρο Υγείας (οι 3 πρώτοι μήνες γίνονται σε επαρχιακά νοσοκομεία).

Όμως τα νοσοκομεία και τα ιατρεία δεν είναι ο μοναδικός χώρος απασχόλησης των ιατρών. Μπορούν επίσης να εργαστούν στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα όπως στις Νομαρχίες και στις Υγειονομικές Υπηρεσίες του κράτους, ως ελεγκτές Δημόσιας Υγείας, ή σε επιχειρήσεις σαν ελεγκτές υγείαςκ.λ.π.

Επιπλέον οι νέοι μπορούν να εργαστούν ως ερευνητές, τόσο στο δημόσιο τομέα (Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα), όσο και στον ιδιωτικά τομέα (Φαρμακευτική Βιομηχανία). Η ιατρική έρευνα περιλαμβάνει κλάδους όπως τη μοριακή Βιολογία και γενετική, τη βιοχημεία, τη φαρμακολογία ή τη βιοϊατρική τεχνολογία. Στόχος των ερευνών αυτών είναι η κατανόηση των μηχανισμών φυσιολογικής και παθολογικής κυτταρικής και ιστικής λειτουργίας σε δομικό και λειτουργικό επίπεδο, οι οποίοι έχουν σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση των ασθενειών και η ανάπτυξη νέων φαρμάκων με μεγάλη εξειδίκευση δράσης και λιγότερες παρενέργειες. Επίσης μέσα από την έρευνα στην βιοϊατρική τεχνολογία αναπτύσσονται νέες διαγνωστικές και χειρουργικές τεχνικές με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών, όπως η ρομποτική, τα lasers και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Γενικώς μπορούμε να πούμε ότι η ιατρική έρευνα προσφέρει στους νέους γιατρούς δυνατότητες απασχόλησης- μολονότι και ο αριθμός των θέσεων αυτών είναι περιορισμένος..

Οι δυνατότητες απασχόλησης των νέων ιατρών είναι καλές. Θα πρέπει όμως οι ενδιαφερόμενοι για την Ιατρική εκπαίδευση να γνωρίζουν ότι η εποχή, που το πτυχίο της Ιατρικής εξασφάλιζε στον κάτοχό του σίγουρη σταδιοδρομία, κοινωνική αναγνώριση και οικονομική άνεση, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Οι νέοι ιατροί έχουν να αντιμετωπίσουν σημαντικό ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας. Η Ελλάδα έχει πλέον υπερπληθώρα ιατρών, κυρίως στα αστικά κέντρα. Υπολογίζεται άτι στη χώρα μας σήμερα υπηρετούν περίπου 52,000 ιατροί. Επιπλέον, το άνοιγμα των πτυχίων της Ιατρικής στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυξάνει αυτόν τον ανταγωνισμό, διότι Ευρωπαίοι ιατροί έχουν πλέον την δυνατότητα να ασκήσουν την Ιατρική στη χώρα μας. Βέβαια, Έλληνες ιατροί με άρτια και σύγχρονη ιατρική εκπαίδευση θα μπορούν επίσης να εργαστούν σε οποιαδήποτε χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ας μην λησμονούμε ότι πολλές φορές η Ιατρική είναι αδύνατο να θεραπεύσει. Ο γιατρός όμως πάντοτε μπορεί να ανακουφίσει και να δώσει ελπίδα.

.                         Σας ευχαριστώ.

  Το προφίλ των γιατρών

Αριθμός Γιατρών:  Περίπου 52000

ΥΠΕΡ

·        Προσφορά στον συνάνθρωπο

•   Ηθική ικανοποίηση

·        Δυνατότητα δραστηριοποίησης σε ερευνητικούς τομείς

ΚΑΤΑ

•   Ανεργία  

·        Υποαπασχόληση

·        Μεγάλη αναμονή για έναρξη ειδικότητας

         •   Μεγάλη διάρκεια σπουδών

ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

•   Στο ΕΣΥ (σε Νοσοκομεία, κλινικές, Κέντρα Υγείας κλπ).

 •   Σε ασφαλιστικά Ταμεία (ΙΚΑ,ΤΕΒΕ κλπ.) μέσω συμβάσεων,

•   Σε δικά τους ιδιωτικά ιατρεία.

•   Σε ιδιωτικές Κλινικές-Νοσοκομεία.

*   Στην Φαρμακευτική Βιομηχανία.

•   Σε ερευνητικά κέντρα κτλ.

  στην κορυφή της σελίδας

  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΙΑΤΡΟΣ

Στο ερώτημα « να γίνω ή να μη γίνω γιατρός» που διατυπώνουν πολλοί νέοι» λίγο πριν δώσουν Πανελλήνιες Εξετάσεις, οι σημερινοί γιατροί απαντούν: «Όποιος αγαπάει την προσφορά στον συνάνθρωπο να μπει στην Ιατρική, αλλά με μία προϋπόθεση: να γνωρίζει όλα τα σημερινά δεδομένα και προβλήματα που αντιμετωπίζει το επάγγελμα».

Τα αρνητικά του επαγγέλματος, τα οποίο πρέπει να έχουν υπόψη τους οι νέοι, είναι η εμφάνιση της ανεργίας, η υποαπασχόληση και η μεγάλη αναμονή για να αρχίσουν οι νέοι επιστήμονες την ειδικότητα τους. Αυτό σημειώνουν γιατροί με αρκετό χρόνια εμπειρίας.

Οι υπάρχουσες θέσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι πολλές, όπως και οι ευκαιρίες απασχόλησης, ακόμη και σε ιδιωτικό επίπεδο, στα μεγάλα αστικό κέντρα. Κι αυτό διότι οι γιατροί έχουν γίνει πάρα πολλοί στην Ελλάδα. Δεν είναι λίγοι οι γιατροί που έχουν ιδιωτικά ιατρεία, αλλά.,, έχουν ελάχιστη προσέλευση ασθενών και υποαπασχολούνται.

Μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί στους νέους γιατρούς και η μεγάλη αναμονή, που μπορεί να διαρκέσει έως και 10 χρόνια, για την έναρξη ειδικότητας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα άλλοι να κάνουν άσχετα επαγγέλματα στο μεσοδιάστημα, κάποιοι να το παρατάνε και άλλοι να αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό.

Ως προς τα θετικά, όλοι οι σημερινοί επαγγελματίες συμφωνούν ότι το νούμερο ένα είναι η προσφορά συνάνθρωπο και η ηθική ικανοποίηση που παίρνει από αυτό ο γιατρός, η οποία σημαίνει πάρα πολλά.

Στα πλεονεκτήματα του επαγγέλματος περιλαμβάνεται και η δυνατότητα που προσφέρεται στους νέους γιατρούς να δραστηριοποιηθούν στο ερευνητικό επίπεδο, θετικό είναι επίσης, συμπληρώνουν οι σημερινοί επαγγελματίες, το γεγονός ότι πάρα πολλές ειδικότητες της Ιατρικής έχουν πολλές εξειδικεύσεις. Έτσι, δίνουν τη δυνατότητα στον νέο γιατρό να επιλέξει την εξειδίκευση που του ταιριάζει.

Δυνατότητες απασχόλησης προσφέρουν και νέα ιδιωτικά κέντρα, τα οποία όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια κάνουν την εμφάνιση τους. Ωστόσο οι νέοι πρέπει να είναι προσεκτικοί, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι μισθοί δεν είναι ανάλογοι των υπηρεσιών που προσφέρουν.

Πρώτο στην... ιεραρχία των θετικών στοιχείων του ιατρικού επαγγέλματος είναι «η προσφορά του γιατρού στο συνάνθρωπο». Το ότι μπορείς να βοηθήσεις έναν άνθρωπο να δώσει λύση στο προβλήματα του, είναι ό,τι σημαντικότερο υπάρχει «Είναι κάτι που δεν μετριέται με χρήμα. Σου δίνει μια ηθική ικανοποίηση και ανάταση».

Ένα δεύτερο θετικό στοιχείο της δουλειάς είναί ότι όσοι αγαπούν τις επιστήμες « έχουν τη δυνατότητα, μέσα από το επάγγελμα, να δραστηριοποιηθούν σε διάφορα ερευνητικά επίπεδα. Μάλιστα, μέσα από την έρευνα μπορεί να υπάρξει και ωφέλεια για το κοινωνικό σύνολο».

Η κοινωνική καταξίωση. δεν έρχεται όπως παλιά, με το που γίνεται κάποιος γιατρός., ώστόσο, οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν άτι μέσα από τις επιτυχίες του γιατρού - επαγγελματία ,και τη σωστή Εξάσκηση του ιατρικού λειτουργήματος, μπορεί να έλθει η  κοινωνική καταξίωση».

Ακόμη ένα θετικό στοιχείο του ιατρικού επαγγέλματος, είναι ότι προάγει την ομαδικότητα. «Η Ιατρική προσφέρει τη δυνατότητα να εργαστεί κανείς σε επίπεδο ομάδας, πράγμα που μπορεί να βοηθήσει την επιστήμη και την κοινωνία».

«Το πρώτα πράγμα που λέω σε πολλούς νέους που με ρωτούν "να γίνω ή να μη γίνω γιατρός" είναι... "να μη γίνεις εάν θέλεις μια σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση"». Κι αυτό διότι σήμερα η κατάσταση στον τομέα της απασχόλησης δεν είναι ρόδινη, όπως λέει, και η ανεργία έχει αρχίσει εδώ και καιρό να... ακουμπάει και τους γιατρούς. «Ελάχιστες θέσεις υπάρχουν στο ΕΣΥ. Μάλιστα, η κατάσταση είναι χειρότερη στα αστικά κέντρα. Είναι κορεσμένα, αφού υπάρχουν πάρα πολλοί γιατροί».

Οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν ακόμη ότι η Ιατρική απαιτεί πάρα πολλά χρόνια σπουδών, «Μπορεί δηλαδή να χρειαστεί κάποιος να φθάσει ή και να ξεπεράσει τα 35 χρόνια του προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του».

Πρόβλημα αναμένεται να αντιμετωπίσουν όσοι μπουν στον χώρο και εξαιτίας της μεγάλης αναμονής -μπορεί να φθάσει έως και τα 10 χρόνια - που παρατηρείται γιο έναρξη της ειδικότητας. Τα μεγαλύτερα προβλήματα παρατηρούνται σε ειδικότητες όπως οφθαλμολογίας, αγγειοχειρουργικής, παθολογίας, παιδιατρικής, ενδοκρινολογίας. Αναμονή που αναγκάζει τους γιατρούς να κάνουν άσχετες δουλειές με την επιστήμη τους όσο καιρό περιμένουν. «Άλλωστε με το απλό πτυχίο του γιατρού δύσκολα μπορεί ένας νέος να βρει δουλειά».

Μετά την αποφοίτηση από τις Σχολές Ιατρικής οι νέοι γιατροί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι κενές θέσεις ιατρών στο ΕΣΥ δεν είναι πάρα πολλές, ότι υπάρχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης στην περιφέρεια, ενώ πρέπει να «ζυγίσουν» όλα τα δεδομένα πριν ανοίξουν ένα ιδιωτικό ιατρείο. Αυτά τα τρία στοιχεία πρέπει να προσέξουν. Το πρώτο που πρέπει να γνωρίζουν πριν αναζητήσουν εργασία είναι ότι με τα σημερινά δεδομένο η απορρόφηση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας είναι δύσκολη υπόθεση, αφού δεν υπάρχουν πολλές κενές θέσεις. Ωστόσο, όπως λέει, υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες για απασχόληση μέσω των ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, κ.λπ.}-

«Εάν οι νέοι επιστήμονες αποφασίσουν να ανοίξουν δικό τους ιατρείο θα πρέπει να "σταθμίσουν" όλους τους παράγοντες, ώστε να επιτύχουν. Εάν πρέπει να το ανοίξουν ή όχι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Για παράδειγμα, από την περιοχή όπου θα δραστηριοποιηθούν και εάν είναι κορεσμένη, όπως και το αν προέρχονται από ιατρική οικογένεια.

Λύση απασχόλησης προσφέρουν και τα ιδιωτικά κέντρα, αν και οι μισθοί δεν είναι και τόσο ικανοποιητικοί. Μπορούν μάλιστα να συνδυάσουν απασχόληση στο δικό τους ιατρείο και υποαπασχόληση σε μία ιδιωτική κλινική.

Έσχατη λύση είναι η απασχόληση στο εξωτερικό, για όσους βέβαια έχουν τις οικονομικές δυνατότητες

  γ. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ - ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ..

 ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο        ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΜΕ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ.

1) ΥΔΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ -ΠΙΣΙΝΑ-ΔΙΝΟΛΟΥΤΡΟ- ΝΕΡΟ ΥΨΗΛΗΣ ΠΙΕΣΗΣ

2) ΘΕΡΜΟΘΕΡΑΠΕΙΑ-ΖΕΣΤΑ ΕΠΙΘΕΜΑΤΑ-ΠΑΡΑΦΙΝΟΛΟΥΤΡΟ ΦΑΝΓΚΟ-

ΔΙΑΘΕΡΜΙΕΣ ΒΡΑΧΕΩΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ

ΥΠΕΡΥΘΡΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

3) ΨΥΧΡΟΘΕΡΑΠΕ1Α -ΠΑΓΟΣ- ΚΡΥΑ ΕΠ1ΘΕΜΑΤΑ-ΣΠΡΕΪ ΠΑΓΟΥ-ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ.

4)   ΗΛΕΚΤΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ -ΙΟΝΤΟΦΟΡΕΣΗ- LESER – TENS -ΥΠΕΡΗΧΟI

5) ΚΙΝΗΣΙΟΘΕΡΑΠΕ1Α ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ Φ.Θ.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΔΙΑΤΑΣΗΣ / ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΡΓΑΝΑ

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ (ΜΠΑΛΕΣ ΒΑΡΑΚΙΑ ΚΤΛ) -ΜΑΛΑΞΗ -ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ, ΕΛΞΕΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΕΓΚΑΡΣΙΑ ΜΑΛΑΞΗ .( ΟΧΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΣΕ ΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΜΥΕΣ ΤΕΝΟΝΤΕΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ)

ΠΕΔΙΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΑ ΠΧ ΟΣΦΥΑΛΓΙΕΣ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ.   ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ -ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΑ -ΤΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΔΙΟ - ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΑΘΗΣΕΙΣ -   ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ (ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ)

-ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ (ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ)   ΣΕ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΣΥΝΗΘΩΣ.

ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΗΡΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΡ1ΣΤΑΤ1ΚΑ

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΒΓΑΙΝΕ! ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο Φ.Θ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΄Η Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΧΕΙΡΟΝΑΚΤΙΚΗ,  ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΥΪΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΑΛΛΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΡΚΕΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΛΛΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΡ1ΣΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΕΙΤΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο Φ.Θ. ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΤΕ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΕΞΑΣΚΗΣΗΣ ΕΙΤΕ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΕΙΡΟΝΑΚΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ Ή ΜΑΛΑΞΕΙΣ..

Ο Φ.Θ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΟΔΙΑ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΩΡΟ, ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ

3 ΕΤΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΑ Τ.Ε.Ι ΣΥΝ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο Φ.Θ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙ ΄Η ΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ ΣΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ Φ.Θ\ΡΙΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΤ ‘ΟΙΚΟΝ - ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΑΣ

- ΄Η ΤΟ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ

΄Η ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟ Φ.Θ/ΡΙΟ

 ΄Η ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ

΄Η ΙΔΙΩΤ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΄Η ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ, ΄Η ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΑΘΛΗΤ/ ΟΜΑΔΕΣ ΄Η ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ ΩΣ ΙΔΙΩΤ. ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ.. ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΜΕ ΛΙΓΗ ΤΥΧΗ ΝΑ ΠΡΟΣΛΗΦθΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

ΥΨΗΛΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΑΝΑΤΟΜΙΑΣ, ΝΟΣΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ, ΩΣΊΈ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΑΣΘΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

«ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ...

ΕΙΝΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ

ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤ ‘ ΟΙΚΟΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΑΝΕΤΗ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΙΔΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ...

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ.

ΚΑΛΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΝ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ (ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ , ΛΙΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ, ΚΑΘΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ) ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ.

ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΥΝΟΪΚΕΣ ΑΠΟ ΟΤΙ ΣΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΛΟΓΩ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ   (ΔΕΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ Φ,Θ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ) .

ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΜΕ ΕΥΝΟΪΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΤΟ ΑΠΩΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΡΑΤΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΟΥ ΚΟΡΕΣΜΟΥ...

ΑΛΛΑ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΡΚΕΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ..

  Κωνσταντίνος Καββέτσος, Φυσικοθεραπευτής

  στην κορυφή της σελίδας

δ. ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ

Η θέση και ο ρόλος του διαιτολόγου στην Ελλάδα

Φύση του επαγγέλματος

1)    Αντικείμενο εργασίας - επιστήμη της διατροφής και διαιτολογίας.

-      Χωρίς επαρκή ενέργεια και θρεπτικά συστατικά, η ικανότητα του οργανισμού να λειτουργεί κανονικά επηρεάζεται.

Σχέση διατροφής και υγείας είναι γνωστή από την αρχαιότητα.

Ο πατέρας της Ιατρικής, Ιπποκράτης (460 π,Χ.) συνέδεσε τη σωστή διατροφή, με την καλή υγεία, διατυπώνοντας με τον ακόλουθο τρόπο τις προϋποθέσεις της καλής

(θετικής) υγείας:

"Η θετική υγεία απαιτεί γνώση της πρωτογενούς σύστασης του ατόμου και των δυνατοτήτων διαφόρων τροφίμων, τόσο εκείνων που ενυπάρχουν, όσο και εκείνων που προέρχονται από τη δεξιότητα του ανθρώπου....Αλλά το φαγητό από μόνο του δεν αρκεί για την υγεία. Πρέπει να υπάρχει και άσκηση. Αν υπάρχει κάποια έλλειψη τροφής ή άσκησης το σώμα θα ασθενήσει."

Ρόλος της διατροφής

-στην διατήρηση της υγείας

-τις ανάγκες του οργανισμού για την αποφυγή νόσων ανεπάρκειας.

-αιτιολογικό ρόλο στην εμφάνιση και ανάπτυξη καταστάσεων που μπορούν να απειλήσουν τη ζωή - καρδιαγγειακές παθήσεις καρκίνος και καταστάσεων που προκαλούν σημαντική νοσηρότητα - παχυσαρκία και οστεοπόρωση.

Ένα επάγγελμα για την υγεία μας. Η σημασία της ποιοτικής παροχής υπηρεσιών υγείας και διατροφής, ώθησε την πολιτεία να εντάξει το επάγγελμα του Διαιτολόγου στα επαγγέλματα υγείας, και με τον εκσυγχρονισμό του ΕΣΥ οι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης διαιτολόγοι εντάσσονται στην ιατρική υπηρεσία.

2)    Τι σημαίνει ο όρος διαιτολόγος ως επαγγελματίας υγείας.

Ο επιστήμονας εκείνος ο οποίος με βάση εξειδικευμένες γνώσεις

-Σχεδιάζει, προγραμματίζει και επιβλέπει προγράμματα διατροφής για υγιείς και ασθενείς, για αθλητές και διάφορες ομάδες του πληθυσμού.

-Κλινικά περιστατικά - αποτελεί μέλος της ευρύτερης θεραπευτικής ομάδας, η οποία μαζί με τον θεράποντα ιατρό και τους υπόλοιπους επιστήμονες υγείας, αποσκοπεί στη βελτίωση και αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς.

-Κάνει την εκτίμηση της κατάστασης θρέψης των ασθενών που νοσηλεύονται σε ειδικές μονάδες,

-Συμμετέχει στην εκπαίδευση του ασθενούς,

-Σε ποικίλες ερευνητικές δραστηριότητες.

-Γενικότερα συμμετέχει σε οποιαδήποτε διαδικασία περιλαμβάνει την πρόληψη, τη θεραπεία και την αποκατάσταση ασθενειών.

-Είναι σε θέση να εκπαιδεύει σε θέματα διατροφής και διαιτολογίας, το προσωπικό που εμπλέκεται καθ' οιονδήποτε τρόπο στην προπαρασκευή, παραλαβή και διακίνηση τροφίμων.

-      Να συμμετέχει σε εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται σε προσωπικό των κλάδων επαγγελμάτων υγείας,

-      Να συντάσσει προδιαγραφές για τη βιομηχανική παραγωγή ειδικών σκευασμάτων σίτισης για ειδικές κατηγορίες πληθυσμού (π.χ. παιδιά, αθλητές, ασθενείς με ειδικά διατροφικά προβλήματα).

άλλα στοιχεία που αφορούν στη φύση του επαγγέλματος

ο  διαιτολόγος βρίσκεται σε συνεχή  επικοινωνία με άλλους.  Τόσο σε επίπεδο πληροφόρησης   του   κοινού   και   εκπαίδευσης   των   ασθενών,   και   σε   επίπεδο συνεργασίας με τα άλλα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας ή ομάδας την οποία ανήκει.

3) Όργανα με ειδικό χειρισμό

Όργανα μετρήσεων -   ζυγός μέτρησης, αναστημόμετρο και τη πλαστική μεζούρα - δεν χρειάζονται ειδικό χειρισμό.

Αγωγιμόμετρο ή αναλυτή σύστασης σώματος και δερματοπτυχόμετρο – χρειάζονται ιδιαίτερο χειρισμό.

Δεν αποτελούν όργανα που παράγουν έργο, αλλά είναι συσκευές μετρήσεων που

απαιτούν  επίσης  ειδικό  χειρισμό  ως προς την  κατανόηση  και  ερμηνεία των

μετρήσεων που μας δίνουν.

Προσόντα - Γνώσεις - Εκπαίδευση

1)    Ποιες γνώσεις χρειάζονται

Για να εργαστεί κάποιος ως διαιτολόγος πρέπει να έχει αναλυτική γνώση της σύγχρονης θεωρίας σχετικά με την ανθρώπινη διατροφή και κλινική διαιτολόγια σε επίπεδο στήριξης ασφαλούς πρακτικής, αποδεικνύοντας απαραίτητη γνώση για την προώθηση της υγείας και αντιμετώπισης ασθενειών.

2)    Επιπλέον προσόντα που απαιτούνται είναι

- Ικανότητες επικοινωνίας και εκπαίδευσης

- Ικανότητα συνεργασίας

- Ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και το κοινωνικό σύνολο

- Ικανότητες έρευνας και αξιολόγησης

- Ικανότητα χρήσης υπολογιστών

- Να κατανοεί το ρόλο του διαιτολόγου ως σύμβουλου ο οποίος μπορεί να επηρεάσει θετικά το ευρύτερο περιβάλλον (κοινωνικό, εμπορικό και πολιτικό) με σκοπό την διαφοροποίηση των παραγόντων που επηρεάζουν και καθορίζουν τη διατροφική συμπεριφορά και τα εθνικά και τοπικά διαιτητικά δεδομένα.

- Να έχει την ικανότητα να διατηρεί έναν αξιόπιστο και επαγγελματικό ρόλο και

δέσμευση στην σωστή πρακτική του επαγγέλματος

- Επιθυμία αναβάθμισης της επιστημονικής γνώσης και πρακτικής

3) Που μπορεί να εκπαιδευτεί

Στην Ελλάδα το μοναδικό βασικό τυπικό προσόν, που υπάρχει κατοχυρωμένο και θέτει τα πλαίσια άσκησης του επαγγέλματος, το πτυχίο. Υπάρχει μόνο ένα Πανεπιστημιακό Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας - Διατροφής, το οποίο εδράζει στο Χαρακόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για να μπορεί λοιπόν ένας επαγγελματίας να κατέχει τον τίτλο Διαιτολόγος - Διατροφολόγος, θα πρέπει σύμφωνα με το νόμο να είναι απόφοιτος αυτού του πανεπιστημιακού τμήματος ή αντίστοιχου και ισότιμου τμήματος πανεπιστημίου του εξωτερικού.

Υπάρχει και το τμήμα Διατροφής του Ανώτατου Τεχνολογικού Ιδρύματος της Θεσσαλονίκης, από το οποίο μπορεί να αποφοιτήσει κάποιος με τον τίτλο του Διατροφολόγου. Στην αγορά εργασίας, τα επαγγελματικά δικαιώματα αυτών είναι κατά κύριο λόγο ίδια με των απόφοιτων του πανεπιστημίου, εκτός του δημόσιου τομέα.

Εργοδότης - Θέσεις εργασίας

Οι χώροι στους οποίους απασχολούνται οι πτυχιούχοι Διαιτολόγοι, αυτοτελώς ή σε συνεργασία με άλλους, είναι

-νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας (δημόσια και ιδιωτικά),

-οι κλινικές και τα κέντρα υγείας,

-τα αυτοτελή διαιτολογικά γραφεία,

-η βιομηχανία τροφίμων,

-τα αθλητικά σωματεία,

- οι μονάδες μαζικής παραγωγής και σίτισης όπως παιδικοί σταθμοί, φοιτητικές εστίες, υπηρεσίες ένοπλων δυνάμεων,

- και οποιοσδήποτε χώρος απαιτεί την παρουσία ενός εξειδικευμένου επιστήμονα στο αντικείμενο της διατροφής.

- Μπορούν επίσης να απασχοληθούν σε ινστιτούτα αδυνατίσματος, και γυμναστήρια που παρέχουν διαιτητικές υπηρεσίες, τα οποία από το 1998 με υπουργική απόφαση υποχρεούνται να έχουν ως υπεύθυνο Διαιτολόγο πανεπιστημιακής ή τεχνολογικής εκπαίδευσης.

Συνθήκες και Αποδοχές

- Συνήθως δεν απαιτούνται μετακινήσεις.

- Ανεξάρτητα του χώρου εργασίας, ένας διαιτολόγος μπορεί να εργάζεται αυτοτελώς ή σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες.

-Υπάρχει δυνατότητα αυτοαπασχόλησης ως υπεύθυνος αυτοτελούς διαιτολογικού γραφείου.

-Το ύψος των αποδοχών εξαρτάται άμεσα από το χώρο εργασίας. Για το δημόσιο, αλλά και τον ιδιωτικό τομέα στα πρώτα χρόνια εργασίας ένας διαιτολόγος, πληρώνεται με το βασικό μισθό πτυχιούχου.

- Μονιμότητα υπάρχει μόνο στις θέσεις του δημόσιου τομέα.

-Το ωράριο είναι πρωινή 8ωρη εργασία στο δημόσιο, ενώ στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η πρωινή ή απογευματινή εργασία ή το διακοπτόμενο ωράριο.

-Υπερωρίες συναντιόνται μόνο στον ιδιωτικό τομέα.

Ρουσινού Γεωργία ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΣ -ΔΙΑΤΡΟΦΟΛΟΓΟΣ

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΛ.  2743025547

  στην κορυφή της σελίδας

ε. Επάγγελμα οδοντοτεχνίτης

Η οδοντοτεχνική είναι ένα από τα επαγγέλματα του κλάδου υγείας και πρόνοιας.

Αντικείμενο της είναι η κατασκευή προσθετικών εργασιών ή ορθοδοντικών μηχανημάτων, μέσω των οποίων αποκαθίστανται ελλείψεις ή διορθώνονται ανωμαλίες των δοντιών και των ιστών που τα περιβάλλουν, με στόχο την αποκατάσταση της λειτουργίας της μάσησης, της κατάποσης, της ομιλίας καθώς και της αισθητικής του προσώπου του ασθενή.

Με πιο απλά λόγια, ο οδοντοτεχνικός κατασκευάζει μετά από παραγγελία του χειρούργου-οδοντιάτρου, αυτά που σε όλους είναι γνωστά ως μασέλες (οδοντοστοιχίες), κορώνες (στεφάνες), γέφυρες κ.ο.κ.... και μετά από παραγγελία του ορθοδοντικού-οδοντιάτρου, αυτά που είναι γνωστά ως σιδεράκια. -. Επίσης, συνεργάζεται με τους γναθοχειρούργους κατασκευάζοντας αντικείμενα που βοηθούν στην αποκατάσταση του στοματογναθικού συστήματος ασθενών μετά από δυστυχήματα, απόπειρες αυτοκτονίας ή λόγω ασθενειών που τους ταλαιπωρούν από την στιγμή της γέννησης τους με συνέπεια να μην μπορούν να φάνε, να μιλήσουν, να γελάσουν, κτλ.

Πελάτης του οδοντοτεχνίτη δεν είναι ο ασθενής όπως νομίζουν πολλοί. Πελάτης και ταυτόχρονα συνεργάτης του οδοντοτεχνίτη είναι ο οδοντίατρος και από την καλή ποιότητα της εργασίας και των δύο, εξαρτάται η ικανοποίηση του ασθενή που απευθύνεται στον οδοντίατρο όταν έχει κάποιο πρόβλημα με τα δόντια, τα ούλα του κ.ο.κ.

Διερωτάται, λοιπόν, κανείς πώς είναι δυνατόν ένας οδοντοτεχνίτης να κατασκευάζει δόντια που να είναι όμορφα αλλά και λειτουργικά χωρίς να έχει δει τον ασθενή. Αυτό γίνεται εφικτό με τα αποτυπώματα, τις μετρήσεις και τις γραπτές παρατηρήσεις που στέλνει στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο ο οδοντίατρος που έρχεται σ' επαφή με τον ασθενή στο οδοντιατρείο. Η συνεχής εξέλιξη της τεχνολογίας συμβάλλει εξαιρετικά στην αποστολή όσο το δυνατόν πιο σαφών δεδομένων από το οδοντιατρείο στο εργαστήριο (π.χ μπορεί να γίνει λήψη ψηφιακών φωτογραφιών στις οποίες να φαίνονται λεπτομέρειες του χρώματος των δοντιών και να αποσταλούν ηλεκτρονικά στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο αν αυτό βρίσκεται μακριά από το οδοντιατρείο).

Παλαιότερα, η απόκτηση των γνώσεων για να γίνει κανείς οδοντοτεχνίτης γινόταν με εμπειρικό τρόπο, δηλαδή ο ενδιαφερόμενος παρακολουθούσε άλλους έμπειρους οδοντοτεχνίτες και σταδιακά μάθαινε τη δουλειά.

Στο σύγχρονο κόσμο όμως οι γνώσεις που πρέπει να έχει ο οδοντοτεχνικός πρέπει να είναι πολύ περισσότερες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η τεχνολογία των υλικών και των μηχανημάτων εξελίσσεται συνεχώς (σκεφτείτε ότι εταιρείες που κατασκευάζουν οδοντοτεχνικά υλικά και μηχανήματα, μπορεί να είναι θυγατρικές εταιρειών που ασχολούνται με διαστημικά προγράμματα). Επίσης οι ιατρικές γνώσεις που έχουμε για τη λειτουργία του στόματος είναι περισσότερες από το παρελθόν καν ταυτόχρονα οι ασθενείς γίνονται πιο απαιτητικοί, θέλουν όχι μόνο να λειτουργεί η εργασία που έχουν στο στόμα τους αλλά και να φαίνονται πιο όμορφοι χάριν αυτής.

Συνεπώς, ο οδοντοτεχνικός είναι απαραίτητο να έχει γνώσεις μορφολογίας των δοντιών, φυσιολογίας, ανατομίας του στοματογναθικού συστήματος, υγιεινής, τεχνολογίας υλικών καθώς και στοιχειώδεις γνώσεις φυσικής, χημείας και μαθηματικών. Όλα αυτά χρειάζονται για να μπορεί να επιλέγει τα υλικά και τα μηχανήματα που θα χρησιμοποιήσει καθώς και τις μεθόδους κατασκευής που θα εφαρμόσει, με στόχο πάντα την κατασκευή ανθεκτικών, λειτουργικών, αισθητικών

αποδεκτών και βιοσυμβατών εργασιών, προστατεύοντας ταυτόχρονα την υγεία του από επαγγελματικές νόσους.

Παράλληλα όμως με τη θεωρητική γνώση ο οδοντοτεχνίτης είναι απαραίτητο να διαθέτει και εξαιρετική επιδεξιότητα στα χέρια. Παρόλο που η εξέλιξη στην τεχνολογία που χρησιμοποιείται στην οδοντοτεχνική έχει προχωρήσει πάρα πολύ, δεν αντικαθιστά πάντα η λειτουργία ενός μηχανήματος την εργασία που γίνεται με το χέρι. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα χειρισμού εξειδικευμένων μηχανημάτων, χρειάζεται εξαιρετική επιδεξιότητα στα χέρια που να συνοδεύεται από υψηλό βαθμό θεωρητικής γνώσης του αντικειμένου.

Επειδή η επιτυχημένη οδοντοτεχνική εργασία είναι συνυφασμένη με τη λεπτομέρεια, την ακρίβεια και την καλαισθησία, ο οδοντοτεχνίτης είναι αναγκαίο να είναι οπλισμένος επιπλέον με υπομονή και να έχει αίσθηση της αρμονίας, των σχημάτων, των όγκων και των χρωμάτων μέσα στο περιβάλλον του στόματος.

Τα υλικά που χρησιμοποιεί ο οδοντοτεχνίτης είναι πάμπολλα μερικά από τα οποία είναι οι γύψοι, τα κεριά, τα ακρυλικά, οι πορσελάνες και τα κράματα μετάλλων. Αλλά από αυτά διαμορφώνονται με τη χρήση μιας απλής σπάτουλας ενώ άλλα απαιτούν τη χρήση πιο σύνθετων εργαλείων και μηχανημάτων όπως είναι π.χ. οι φούρνοι πορσελάνης, οι συσκευές πολυμερισμού υλικών, οι συσκευές χύτευσης μετάλλων και πολλές άλλες.

Οι σχολές όπου μπορεί να φοιτήσει κανείς για ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του οδοντοτεχνίτη και να έχει δικαίωμα ν' ανοίξει δικό του εργαστήριο είναι μόνο δύο: α) Το τμήμα οδοντικής τεχνολογίας της σχολής επαγγελμάτων υγείας και πρόνοιας του Τ.Ε.Ι Αθήνας. Η εισαγωγή σ' αυτό γίνεται μέσω Πανελληνίων εξετάσεων. Η φοίτηση είναι τετραετής: επτά εξάμηνα θεωρητικής και εργαστηριακής φοίτησης στη σχολή ακολουθούνται από ένα εξάμηνο πρακτικής εξάσκησης σε κάποιο οδοντοτεχνικό εργαστήριο. Το πτυχίο παρέχει τη δυνατότητα στον κάτοχο ν' ανοίξει δικό του οδοντοτεχνικό εργαστήριο ή να εργαστεί ως υπάλληλος στο εργαστήριο κάποιου άλλου φέροντας τον τίτλο του οδοντοτεχνικού. Ακόμη παρέχει τη δυνατότητα να προσληφθεί στο ΙΚΑ ως μόνιμος υπάλληλος όπου μπορεί να εξελιχθεί ιεραρχικά μέχρι το βαθμό Α (δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλεψη για διευθυντική θέση οδοντοτεχνίτη στο ΙΚΑ).

Επίσης, μετά την αποφοίτηση από το Τ.Ε.Ι έχει τη δυνατότητα να δώσει κατατακτήριες εξετάσεις για να μπει στην οδοντιατρική σχολή, β) Το τμήμα οδοντοτεχνικής του ιδιωτικού Τ.Ε.Ε της Σ.Β.Ι.Ε. Προϋπόθεση είναι ο ενδιαφερόμενος να έχει απολυτήριο γυμνασίου. Η φοίτηση είναι τριετής, για ν' αποκτήσει όμως το δικαίωμα ν' ανοίξει δικό του εργαστήριο πρέπει να κάνει πρακτική άσκηση αποκτώντας ένσημα για τρία χρόνια και στη συνέχεια να περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις που θα δώσει στο δημόσιο.

Οποιαδήποτε άλλη κρατική (π.χ. το κρατικό Τ.Ε.Ε. «Σιβιτανείδιος δημόσια σχολή τεχνών και επαγγελμάτων») ή ιδιωτική σχολή (π.χ. το τμήμα οδοντοτεχνικής του ιδιωτικού Ι.Ε.Κ. της Σ.Β.Ι.Ε.) δεν παρέχει τη δυνατότητα στον απόφοιτο ν' ανοίξει δικό του εργαστήριο. Επίσης ο τίτλος που φέρει είναι αυτός του «βοηθού οδοντοτεχνίτη» (σε κάποιες περιπτώσεις δεν παρέχεται ούτε καν αυτός).

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν 1800 οδοντοτεχνικά εργαστήρια, 1000 από τα οποία βρίσκονται στην Αθήνα. Από τους αποφοίτους των οδοντοτεχνικών σχολών μόνο το 5% ακολουθεί το επάγγελμα του οδοντοτεχνίτη. Στο Ν. Κορινθίας υπάρχουν 14 οδοντοτεχνικά εργαστήρια. Επειδή η Κορινθία είναι κοντά στην Αθήνα πολλές από τις οδοντοτεχνικές εργασίες γίνονται από εργαστήρια της Αθήνας. Άρα ανταγωνιστές αυτού που θα θελήσει ν' ανοίξει εργαστήριο στην περιοχή θα είναι και οι συνάδελφοι των Αθηνών.

  Μανούκα

Πωλίνα 

  στην κορυφή της σελίδας

στ. ΟΠΤΙΚΟΣ / ΟΠΤΟΜΕΤΡΗΣ

Ονομάζομαι Δημήτριος Γιαννόπουλος και είμαι διπλωματούχος οπτικός- οπτομέτρης της ανώτερης σχολής Fachschule für Augenoptik   “Herrmann Pistor” στη Jena της Γερμανίας.

Το επάγγελμα του οπτομέτρη απαιτεί ανώτερες σπουδές από του οπτικού και

ξεχωρίζει από αυτό.

Ποιες είναι οι βασικές διαφορές :

1.) Ο οπτικός εκτελεί τις συνταγές των οφθαλμιάτρων, συμβουλεύει τον πελάτη να διαλέξει το σωστό σκελετό οράσεως και ηλίου, σύμφωνα με τον τύπο του και σύμφωνα με την χρήση που θα γίνει, συμβουλεύει στις επιλογές των οφθαλμικών φακών και βεβαίως εφαρμόζει στο σκελετό ,τους οφθαλμικούς φακούς.

2.) Ο οπτομέτρης ασχολείται επιπλέον και με την μέτρηση της οξύτητας του οφθαλμού και με την εφαρμογή φακών επαφής.

Πρέπει να επισημάνουμε, ότι εκπαίδευση οπτομέτρη στην Ελλάδα δεν υπήρξε μέχρι

πριν λίγο καιρό , αλλά σε όλες   τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι

ένα αναγνωρισμένο επάγγελμα , μέχρι, που τα ασφαλιστικά ταμεία αμείβουν την

εξέταση οφθαλμών από τον οπτομέτρη.

Αλλά να τα πάρουμε από την αρχή: Τι ακριβώς κάνει ένας οπτομέτρης .

Αν ο πελάτης δεν έχει αλλαγή της οξύτητας του οφθαλμού από παθολογικά αίτια

όπως:

-   καταρράκτης

-   γλαύκωμα
μολύνσεις στα μάτια

-   υψηλή αρτηριακή πίεση

-   σάκχαρο

από χρήση διαφορών φαρμάκων

και η ηλικία του είναι πάνω από 14 χρονών ο οπτομέτρης είναι σε θέση να ελέγξει και να διορθώσει με γυαλιά την όραση του.

Βεβαίως, αν ο πελάτης δεν γνωρίζει ότι πάσχει από κάποιου είδους οφθαλμολογική πάθηση , ο οπτομέτρης πρέπει να μπορεί να το αναγνωρίζει  και να τον παραπέμπει σε οφθαλμίατρο.

Πώς γίνεται η μέτρηση σε ένα οπτικό κατάστημα με τον κατάλληλο εξοπλισμό και από οπτομέτρη :

Όταν ερχόμαστε πρώτη φορά σε επαφή με έναν πελάτη , πρέπει να μάθουμε το ιστορικό του .Εδώ εννοούμε , ότι κάνουμε ερωτήσεις σχετικά με το

αν φοράει ήδη γυαλιά για να διορθώσει την όραση του ή για μακριά ή για

κοντά

-   αν έχει αρτηριακή πίεση , σάκχαρο ή θυρεοειδή

-   από πότε έχει διαπιστώσει την αλλαγή της όρασης του
αν παίρνει κάποια φάρμακα,

Αν δεν έχουμε ένδειξη για κάποια παθολογική αιτία της αλλαγής της οξύτητας του οφθαλμού , μπορούμε να προχωρήσουμε.

Το επόμενο στάδιο είναι να κάνουμε μια προ - μέτρηση , πάντα για την μακρινή όραση, με μηχανικά μέσα. Σήμερα συνήθως χρησιμοποιούμε αυτόματο ρεφρακτόμετρο , το οποίο εκτός από τους βαθμούς μπορεί να μετρήσει και τις καμπυλότητες του κερατοειδή και μπορεί να εντοπίσει αν ο πελάτης έχει καταρράκτη

  Αν είναι όλα φυσιολογικά , η προ - μέτρηση αυτή μας βοηθάει να κάνουμε την τελική μέτρηση πιο γρήγορα, που εκτελείται ακόμα και σήμερα με τον παραδοσιακό τρόπο και με μεγάλη συμμετοχή του εξεταζομένου ατόμου . Εμείς βάζουμε τη διόρθωση της προ - μέτρησης η σε ένα δοκιμαστικό σκελετό ή σε ένα φορόπτερο - ένα μηχάνημα , το οποίο περιέχει όλους τους διορθωτικούς φακούς - και διορθώνουμε την προ- μέτρηση με την γνώση μας και με την βοήθεια του πελάτη .Ο πελάτης απαντάει στις ερωτήσεις μας και εμείς κρίνουμε, πότε θα φτάσουμε στο καλύτερο αποτέλεσμα.

Πρώτα εξετάζουμε ξεχωριστά τον δεξιό και ξεχωριστά τον αριστερό οφθαλμό και στο τέλος τα δύο μάτια μαζί. Με διάφορα τεστ ελέγχουμε το αποτέλεσμα. Επειδή άνω των 42 ετών οι άνθρωποι έχουνε και πρεσβυωπία - δηλαδή δεν μπορούνε να δούνε καλά πλέον σε κοντινές αποστάσεις - κάνουμε σε αυτά τα άτομα και μέτρηση για την κοντινή όραση , πάντα σύμφωνα με την ανάγκη καθενός.

Αν ο πελάτης αντί για γυαλιά οράσεως επιθυμεί να φοράει φακούς επαφής, ο οπτομέτρης πρέπει να μετρήσει επιπλέον και τις καμπυλότητες του κερατοειδή και πρέπει να κάνει κάποιο έλεγχο με εφαρμογή δοκιμαστικού φακού επαφής.

Εδώ βασικά τελειώνει η δουλειά του οπτομέτρη και αρχίζει του οπτικού : - Η εκτέλεση της συνταγής -

Πρέπει να διαλέγουμε το σκελετό ,πάντα σύμφωνα με τους βαθμούς. Βασικό ρόλο παίζει και η μόδα , αλλά πάνω από όλα το σχήμα του προσώπου , τα χρώματα του πελάτη και να εφαρμόζει καλά ο σκελετός στη μύτη και στα αυτιά . Ο πελάτης πρέπει να νιώθει καλά φορώντας τα γυαλιά του και πρέπει να αρέσει στον εαυτό του.

Όταν διαλέξουμε τον σκελετό , πρέπει να συμβουλεύουμε τον πελάτη για να βρούμε τους καταλληλότερους οφθαλμολογικούς φακούς για την περίπτωση του.

Σήμερα υπάρχει τεράστια ποικιλία από οφθαλμολογικούς φακούς .Εκτός από τους μονοεστιακούς φακούς, που χρησιμοποιούμε για την μακρινή η για την κοντινή όραση, υπάρχουν και φακοί διπλοεστιακοί. Αυτός ο τύπος φακού έχει και την μακρινή και την κοντινή διόρθωση μαζί και δεν πρέπει να αλλάζουμε γυαλιά . Το αποκορύφωμα της τεχνολογίας είναι οι πολυεστιακοί φακοί, που μας επιτρέπουν μια καλή και ξεκούραστη όραση από την απόσταση των 35 εκ. έως το άπειρο. Η βασική διαφορά ανάμεσα στους φακούς αρχίζει από το υλικό τους: Κρύσταλλο ή οργανικό . Από εκεί και πέρα ανάλογα με τον βαθμό υπάρχουν κρυστάλλινοι και οργανικοί φακοί με υψηλές διαθλάσεις και ειδική επεξεργασία, για να μπορούμε να κατασκευάζουμε και τους μεγάλους βαθμούς λεπτούς και αισθητικά όμορφους.

Μπορούμε να προσθέσουμε αντανακλαστικές επιστρώσεις ή σκληρυντικές επιστρώσεις. Μπορούμε να παραγγείλουμε φακούς φωτοχρωμικούς - δηλαδή αυτούς που αλλάζουν το χρώμα και την σκουρότητα ανάλογα με την ακτινοβολία του ήλιου - ή φακούς με μόνιμο χρωματισμό. Όταν φτάνουμε στην τελική επιλογή , παραγγέλνουμε τους φακούς σε εταιρίες, οι οποίες τους κατασκευάζουν. Στην Ελλάδα έχουμε πολλές καλές κατασκευαστικές εταιρίες και αντιπροσωπείες ξένων εταιριών, όπως είναι οι

παγκοσμίως γνώστες Ζeiss  και Rodenstock της Γερμανίας, Hoya και Nikon της

Ιαπωνίας , Essilor της Γαλλίας.

Μόλις λάβουμε τους φακούς, που είναι πάντα σε σχήμα στρογγυλό και σε

διαφορετικές διαμέτρους, για να μπορούμε να τους εφαρμόζουμε σε οποιοδήποτε

σκελετό θέλουμε,  με τη βοήθεια του φακόμετρου πρέπει να βρούμε τα κέντρα

τους, σε αστιγματικούς φακούς και τον άξονα τους . Τα κέντρα πρέπει να τα

μετατοπίζουμε αναλόγως με την διακορική απόσταση κάθε πελάτη .Η κοπή των

φακών πρέπει να γίνει σύμφωνα με την φόρμα του κάθε σκελετού . Τη φόρμα

κατασκευάζουμε από σκληρό πλαστικό ή χρησιμοποιούμε ένα αυτόματο

μηχάνημα που «διαβάζει» τη φόρμα του σκελετού και αυτόματα δίνει εντολή

στον τροχό, για να κόψει το φακό στη σωστή φόρμα και μέγεθος .Ο τροχός

αυτός είναι το πιο σημαντικό μηχάνημα του οπτικού εργαστηρίου . Αποτελείται

από στρογγυλές ροδέλες, στην δουλειά μας τις λέμε «πέτρες», οι οποίες

κατασκευάζονται από ένα σκληρό υλικό και περιέχουν τρίμματα από βιομηχανικό

διαμάντι.

Όταν οι φακοί κοπούν σωστά ,μπορούμε να μοντάρουμε τα γυαλιά.

Η τελική εφαρμογή πάνω στο πρόσωπο του πελάτη γίνεται στο τέλος. Πρέπει να

ρυθμίζουμε τα γυαλιά για να μην γλιστράνε από τη μύτη ,να μην πιέζουνε ,να

μη σφίγγουνε και να είναι ίσια.

Και εδώ τελειώνει το κατασκευαστικό κομμάτι της δουλειάς του οπτικού.

Τα προσόντα που πρέπει να έχει ένας οπτικός είναι:

-   άψογες τεχνικές γνώσεις πάνω στο επάγγελμα του

-   υπομονή ,επειδή έρχεται σε επαφή με πολλούς ανθρώπους

καλή χρήση του λόγου ,για να μπορεί να εξηγήσει

-   καλό γούστο στην επιλογή των χρωμάτων.

Στις σπουδές που κάνει ένας οπτικός απαιτούνται οι καλές σχέσεις με ης επιστήμες Φυσική και Μαθηματικά και βέβαια χρειάζεται να έχει επιδεξιότητα στα χέρια του, για να μπορεί να επιδιορθώσει τα γυαλιά, π.χ. να κάνει κολλήσεις, διάφορες επισκευές, να εφαρμόζει παλαιούς ήδη κομμένους φακούς σε καινούργιο σκελετό.

Να πούμε και λίγα πράγματα για τις αμοιβές της δουλειάς. Στην ουσία ο οπτικός αμείβεται σε επίπεδο εμπόρου ,διότι δεν αμείβεται ούτε για την κατασκευαστική ούτε για την συμβουλευτική δουλειά του, να μην πούμε και για τις εξετάσεις οφθαλμών και εφαρμογών φακών επαφής.

Ο κόσμος βλέπει μόνο ότι πουλάει σκελετούς οράσεως και ηλίου ,φακούς επαφής,

κρύσταλλα και διάφορα αξεσουάρ, γιατί αυτά πληρώνει.

Και τέλος με λίγα λόγια :

Ο οπτικός - οπτομέτρης πρέπει να είναι έξυπνος, πρακτικός, ευγενής και να έχει

υπομονή και μεράκι, γιατί επιτελεί κοινωνικό έργο.

ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ .

Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας .Σας εύχομαι καλές εορτές με υγεία και ευτυχία.

  στην κορυφή της σελίδας

ζ. Το επάγγελμα του Κοινωνικού Λειτουργού

Παρουσίαση Κολέτσου Κατερίνα

Γραφείο παροχής Κοινωνικών Υπρστηρικτικών

Υπηρεσιών Δήμου -Ξυλοκάστρου

Κοινωνική Λειτουργός

  Σε τι θα αναφερθούμε

Αντικείμενο

 Δεξιότητες του κοινωνικού λειτουργού.

Εκπαίδευση- Μετεκπαίδευση

Τομείς άσκησης κοινωνικής εργασίας.

Αποδοχές

  Αντικείμενο

Το επάγγελμα του κοινωνικού λειτουργού υπάγεται και αυτό στην ομάδα των επαγγελμάτων υγείας. Ασχολείται με τον άνθρωπο και στόχο έχει τη βελτίωση του επιπέδου ζωής του, μέσω της συμβουλευτικής και της ψυχολογικής υποστήριξης.

Βασική επιδίωξη του τμήματος της Κοινωνικής Εργασίας είναι να εκπαιδεύσει και να προετοιμάσει τους σπουδαστές, με τρόπο ώστε να καταστούν ικανοί να αντιμετωπίσουν τις διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις και προκλήσεις της επιστήμης της Κοινωνικής Εργασίας.

  Δεξιότητες

  Ο κοινωνικός λειτουργός θα πρέπει να προάγει τα συμφέροντα του εξυπηρετούμενου του.

Να διαθέτει σεβασμό, εχεμύθεια, κατανόηση, στήριξη, εμπιστοσύνη βασικά στοιχεία μιας ορθής επικοινωνίας.

να ξέρει να ακούει προσεκτικά, όχι μόνο με τα αυτιά αλλά και με τα μάτια.

να συλλέγει πρόσθετα στοιχεία πέρα από τις συνεντεύξεις, όπως αρχεία, πρακτικά συνεδριάσεων, πορίσματα για να έχει ολοκληρωμένη εικόνα της εργασίας του.

  Εκπαίδευση - Μετεκπαίδευση

Η εκπαίδευση των κοινωνικών λειτουργών πραγματοποιείται στο τμήμα της Κοινωνικής Εργασίας της Σχολής Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας, η οποία υπάγεται στην Ανώτατη Τεχνολογική Εκπαίδευση και βρίσκεται στην Αθήνα, στην Πάτρα και στο Ηράκλειο.

Η φοίτηση στο τμήμα της Κοινωνικής Εργασίας απαρτίζεται από 8 εξάμηνα (4 χρόνια) κατά τη διάρκεια των οποίων οι φοιτητές έρχονται σε επαφή με θεωρητικά μαθήματα αλλά και πρακτική άσκηση σε διάφορα πλαίσια.

Μετεκπαίδευση Υπάρχουν μεταπτυχιακά προγράμματα που μπορούν να συμμετάσχουν οι κοινωνικοί λειτουργοί και σχετίζονται με την Ψυχολογία, την Ψυχική υγεία, την Ειδική Αγωγή και την Κοινωνιολογία.

  Τομείς άσκησης Επαγγέλματος

Οι πτυχιούχοι Κοινωνικοί Λειτουργοί μπορούν να απασχοληθούν στους παρακάτω τομείς:

• Στον τομέα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ

§           Στον τομέα της ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

όπου παρέχονται ειδικές υπηρεσίες ενημερωτικού, συμβουλευτικού και επιβοηθητικού χαρακτήρα μέσα από κρατικούς ή άλλους φορείς όπως Δικαστήρια Ανηλίκων, Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων, Εταιρείες Προστασίας Ανηλίκων, Ιδρύματα Αγωγής Ανηλίκων, Σωφρονιστικά Καταστήματα, Φυλακές.

§           Στον τομέα της ΥΓΕΙΑΣ

όπου παρέχονται ειδικές κοινωνικές υπηρεσίες προς τον ασθενή και τους οικείους του, όπως π.χ. σε νοσηλευτικά ιδρύματα, αναρρωτήρια, θεραπευτικούς ξενώνες, ιατροκοινωνικά κέντρα

•   Στον τομέα της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

όπου παρέχονται κοινωνικές υπηρεσίες ενημερωτικού, συμβουλευτικού και επιβοηθητικού χαρακτήρα σε ασφαλισμένα άτομα ή και στις οικογένειες τους μέσα από τους αρμόδιους φορείς π.χ. ΙΚΑ, ΟΓΑ.

•   Στον τομέα των ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

Για τις ένοπλες δυνάμεις και τις υπηρεσίες του Υπουργείου Δημοσίας τάξης.

  Αποδοχές

Οι κοινωνικοί λειτουργοί αμείβονται ανάλογα με τη Νομική Φύση του πλαισίου που εργάζονται και ανάλογα με τη σχέση εργασίας σύμφωνα με Υπουργικές Αποφάσεις και Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφουν οι Εργοδοτικοί Φορείς με το ΣΚΛΕ.

Διαφορετικό είναι δηλαδή το μισθολόγιο:

Στο Δημόσιο τομέα

στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς

Σε ιδιωτικά Νοσηλευτικά Ιδρύματα και Νευροψυχιατρικές κλινικές

Σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, σωματεία και λοιπά Νομικά πρόσωπα.

Κλείνοντας θα ήθελα να συγκρατήσετε, ότι το επάγγελμα του κοινωνικού λειτουργού είναι ένα κατεξοχήν ανθρωπιστικό επάγγελμα. Το ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο θα πρέπει να είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κοινωνικού λειτουργού. Η επιθυμία για προσφορά.

Σας ευχαριστώ πολύ.

η. Επάγγελμα Νοσηλευτής/ Νοσηλεύτρια

Ημερίδα 21/12/2005

ΘΕΜΑ: Επαγγέλματα: Υγείας – Αισθητικής & Κοινωνικών Υπηρεσιών.

« Το αντικείμενο και οι συνθήκες εργασίας του επαγγέλματος

του νοσηλευτή / τριας».

      Η νοσηλευτική είναι επιστήμη υγείας, αναπόσπαστο μέρος του υγειονομικού συστήματος. Ενσωματώνει την προαγωγή υγείας, την πρόληψη της ασθένειας, τη νοσηλευτική φροντίδα ακολουθώντας τη θεραπευτική αγωγή όπως έχει καθοριστεί και τέλος την αποκατάσταση των σωματικά ή ψυχικά ασθενών και των αναπήρων ως βιοψυχοκοινωνικών ανθρώπινων υπάρξεων.

Το επάγγελμα του νοσηλευτή/τριας είναι δύσκολο επομένως και  οι συνθήκες εργασίας δεν είναι ιδανικές. είναι γενικώς παραδεκτό ότι η αποτελεσματική φροντίδα των πονεμένων ασθενών και αναπήρων δεν είναι καθόλου εύκολο έργο.

Αυτό το επάγγελμα απαιτεί συνδυασμό δεξιοτήτων. όπως επιστημονική κατάρτιση, συνεχή εκπαίδευση λόγω των συνεχώς εναλλασσόμενων τεχνολογικών εξελίξεων, θάρρος, επιμονή, δύναμη, ψυχική ευαισθησία, εργατικότητα, ικανότητα λήψης και εκτέλεσης ηθικών αποφάσεων για κρίσιμες και απρόβλεπτες καταστάσεις, παρατηρητικότητα, ετοιμότητα, υποχρέωση για το νοσηλευτικό απόρρητο, απόρροια της βασικής και ηθικής δεοντολογίας.

Η μεγάλη έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στη χώρα μας, σε συνδυασμό με το κυκλικό ωράριο κάλυψης της φροντίδας ενός ασθενή, επιφορτίζει το έργο του με περισσότερη ευθύνη, άγχος και εργασία, ενώ διευκολύνει τη χρήση λιγότερο ή καθόλου εκπαιδευμένων ατόμων όπως π.χ. αποκλειστικής, ταχύρυθμα εκπαιδευτικά προγράμματα κτλ. Τα μέτρα αυτά υποβαθμίζουν μάλλον παρά βελτιώνουν τη στάθμη της νοσηλευτικής που η επιστήμη και η υγεία του πληθυσμού απαιτούν.

Από την άλλη όμως πλευρά, αυτό το επάγγελμα μπορεί να χαρακτηριστεί αρκετά ελκυστικό στους νέους, εφόσον παρέχει άμεση αποκατάσταση στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Συγκεκριμένα σε Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, Παιδικούς ή βρεφονηπιακούς σταθμούς, σε γηροκομεία, Κ.Α.Π.Η., σχολεία ( ιδιωτικά), εργοστάσια, στην εκπαίδευση ή στην ενασχόληση με τη νοσηλευτική έρευνα.

Οι νέοι μπορούν να φοιτήσουν σε σχολές διετούς διαφόρων Νοσοκομείων ή στα ΙΕΚ ως βοηθοί νοσηλευτές, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στο τμήμα Νοσηλευτικής Αθήνας ( ΑΕΙ) και στα Τμήματα Ανώτατων πλέον, Τεχνολογικών Ιδρυμάτων (ΑΤΕΙ). Η φοίτηση είναι τετραετής με εξάμηνη πρακτική άσκηση σε κάποιο νοσοκομείο. Οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καλύπτουν θέσεις υπευθύνων, προϊσταμένων, τομεαρχών τμημάτων και διευθυνούσης νοσοκομείων. Μπορούν να αποκτήσουν μεταπτυχιακά ή διδακτορικά διπλώματα ή νοσηλευτικές ειδικότητες όπως χειρουργική, παθολογική, παιδιατρική, ψυχιατρική κ.ά.

                                                                  Τσουραπά Τρισεύγενη

  στην κορυφή της σελίδας

Πίσω στις Ημέρες Σταδιοδρομίας