ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ
Στόχοι:
Να:
Εξηγείτε τους τρόπους καθορισμού των συναισθηματικών καταστάσεων στους άλλους | |
Ρωτάτε για πληροφορίες | |
Παραφράζετε πληροφορίες. | |
Υποστηρίζετε θετικά και αρνητικά συναισθήματα. | |
Δίνετε εναλλακτικές ερμηνείες | |
Επαινείτε. | |
Δίνετε και να λαμβάνετε δημιουργική κριτική. |
από το βιβλίο " Η Τέχνη της Επικοινωνίας" του Verdeber
Η τελική φάση της
ακρόασης είναι η ανταπόκριση. Η
έλλειψη ή όχι της ανταπόκρισης δείχνει,
αν η επικοινωνία έλαβε χώρα, αν έγινε
αντιληπτό το μήνυμα. Συναισθηματική κατανόηση
είναι η
ανεύρεση και αναγνώριση των συναισθηματικών
σταδίων των άλλων ανθρώπων και κατάλληλη ανταπόκριση. Επιτυγχάνεται:
Με παρατήρηση λεκτικών και μη λεκτικών
υπαινιγμών και αναγνώρισης της
συναισθηματικής κατάστασης. 1. Κατάλληλη ανταπόκριση ( Ικανότητα επικοινωνίας): Δείχνει: 1. Κατανόηση του τι έγινε. 2. Μοίρασμα συναισθημάτων. 3. Προθυμία να ακούσουμε κάποιον να
μιλάει για τα συναισθήματά του. 2. Ανακάλυψη & αναγνώριση
συναισθηματικής κατάστασης (
ικανότητα
αντίληψης). Γίνεται
όπως βλέπουμε την κατάσταση μέσα από τα
μάτια του άλλου. Δηλ.
η κατανόησή μας βασίζεται στη γνώση μας για
το χαρακτήρα του συγκεκριμένου ατόμου και
των συναισθημάτων που αυτός πράγματι έχει. Μπορεί
να οφείλεται: ü
Σε δική μας εμπειρία
σε μια παρόμοια κατάσταση. ü
Στις φανταστικές
μας αντιδράσεις σ’ αυτήν την κατάσταση. ü
Στις εμπειρίες μας
στην παρακολούθηση αυτού που μιλάει, σε
παρόμοιες καταστάσεις. Η συναισθηματική
κατανόηση δεν είναι συμπάθεια β. Συναίσθηση λύπης ή οίκτου για κάποιου
άλλου το πρόβλημα.
Συγκέντρωση στη συμπεριφορά
παρατήρησης. Όταν
αρχίζει η συζήτηση να κάνουμε ερωτήσεις
στον εαυτό μας π.χ.:
*Σε τι κατάσταση πιστεύω ότι είναι ο
άνθρωπος τώρα;
*Ποιες είναι οι ενδείξεις που ο άνθρωπος
δίνει και χρησιμοποιώ για να βγάλω αυτό το
συμπέρασμα;
Ρωτώντας τον
εαυτό μας πως νιώθουμε όταν μας δείχνουν
συναισθηματική κατανόηση, πετυχαίνουμε ένα
στάδιο συναισθηματικής κατανόησης.
Άρα όταν ένας ομιλητής ή άτομο
λέει κάτι: ·
Συγκεντρωνόμαστε
στα λεκτικά και μη λεκτικά μηνύματα.. ·
Υιοθετούμε μια
στάση ενδιαφέροντος για τον άνθρωπο. ·
Προσπαθούμε να
θυμηθούμε ή να φανταστούμε πως θα νιώθαμε
σε παρόμοιες καταστάσεις. ·
Χρησιμοποιούμε τις
ενδείξεις της συμπεριφοράς του ανθρώπου
για να φανταστούμε τα αισθήματά του. ·
Ανταποκρινόμαστε
μ’ ένα τρόπο που δείχνει την ευαισθησία μας
στα συναισθήματα που έχουμε λάβει.
Διευκρίνιση νοήματος Γίνεται
με: ·
Αμφισβήτηση
δηλ. Γίνονται
ερωτήσεις για επί
πλέον πληροφορίες. 1.
Άρθρωση των ερωτήσεων ,(προς
αποφυγήν αγένειας). α.
Να είμαστε συγκεκριμένοι όσον αφορά το
στόχο της ερώτησης. Ερωτήσεις σε σχέση με: ü
Σημαντικές πληροφορίες ü
Διευκρίνιση της χρήσης ενός
όρου ü
Το να καταλάβουμε τα
αισθήματα των άλλων ü
Να φανεί η ευαισθησία μας
β. Να μη φαίνονται απότομες. γ.
Να χρησιμοποιούμε θετικές, μη λεκτικές
ενδείξεις ( ειλικρινής ο τόνος της φωνής).
δ. Να πάρουμε το βάρος της
άγνοιας επάνω μας
·
Παράφραση:
Έκφραση με δικές μας λέξεις της
κατανόησης του μηνύματος. ΔΕΝ είναι
επανάληψη.
πολύ διαφορετικό από αυτό που
ο άνθρωπος πράγματι εννοεί. ΠΑΝΤΑ
χρειάζεται η παράφραση ακόμη κι αν
νομίζουμε ότι καταλάβαμε καλά. Είδη
παράφρασης: 1.
Συγκέντρωση στο περιεχόμενο. 2.
Συγκέντρωση στα αισθήματα
του ομιλητή για το περιεχόμενο. 3.
Συγκέντρωση και στα δύο. Σημ.
α. Στην παράφραση περιεχομένου, βάζουμε
δικές μας λέξεις, στη σημασία ή την έννοια
που κατέχει το νόημα του μηνύματος. β.
Η παράφραση αισθημάτων είναι μια
ανταπόκριση συμμετοχής. (
Ανταπόκριση στις μη λεκτικές ενδείξεις του
ομιλητή). Πότε
χρειάζεται να παραφράζουμε; Ø
Όταν θέλουμε καλύτερη
κατανόηση του νοήματος για να
ανταποκριθούμε κατάλληλα. Ø
Όταν δεν είμαστε σίγουροι για
το τι έχει πει ή αισθάνεται ο άνθρωπος. Ø
Αν αντιλαμβανόμαστε ότι ό,τι
ειπώθηκε, μάλλον δεν είναι αυτό που ο
άνθρωπος ήθελε να πει, ίσως λόγω
συναισθηματικής πίεσης. Ø
Αν κάτι μας πείραξε απ’ αυτό
που ακούσαμε και έχουμε έντονη αντίδραση. Ø
Όταν δεν μπορούμε να
συνεννοηθούμε καλά, λόγω ανεπάρκειας της
γλώσσας. ( ξένη γλώσσα, περίεργη προφορά κλπ). Άρα:
Όταν
ακούμε το μήνυμα: Να καθορίσουμε τη σημασία
του για μας και, αν θεωρούμε, ότι η παράφραση
είναι απαραίτητη, να ξαναδηλώνουμε το
μήνυμα.. o
Δίνουν έγκριση ή
επιδοκιμάζουν τα συναισθήματα ενός
ανθρώπου. o
Γνωστοποιούν το δικαίωμά του
να έχει αισθήματα. o
Μπορεί να τονώσουν τη
συμπεριφορά. o
Δείχνουν πώς να κάνει κανείς
κάτι καλύτερο. Αυτές
είναι: 2.
Αρνητικών αισθημάτων:
Προσπάθεια να βοηθηθεί το άτομο χωρίς να
ενισχυθούν τα αρνητικά αισθήματα. Οι
άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο τις
προτάσεις υποστήριξης στα αρνητικά παρά
στα θετικά αισθήματα. ·
Κάποιες
φορές μπορεί να χρειάζεται να μην ειπωθεί
τίποτα. ·
Μη
δίνετε συμβουλές!! q
Να ακούμε προσεκτικά. q
Να συμμετέχουμε
συναισθηματικά. q
Να αρθρώνουμε μια απάντηση
που ταιριάζει, είναι πρέπουσα στα αισθήματα
που έχουμε αναγνωρίσει. q
Να συμπληρώνουμε τη λεκτική
μας ανταπόκριση με κατάλληλες μη λεκτικές
ανταποκρίσεις.
Ερμηνεία |
Να αρθρώνουμε μια εναλλακτική λύση, όπου υπάρχει η δυνατότητα.
Ας
αρχίσουμε την πρόταση ερμηνείας με μια
υποστήριξη.
Ας θυμηθούμε ότι στόχος είναι η βοήθεια στον άνθρωπο να δει κι άλλη πιθανότητα που ίσως ίχει παραβλέψει.
|
Ο
έπαινος τονώνει τη θετική συμπεριφορά και
αναγνωρίζει τις επιτεύξεις.
Ο
έπαινος πρέπει να γίνεται προς
συγκεκριμένη συμπεριφορά.
·
Να
σιγουρευτούμε ότι το γεγονός αξίζει τον
έπαινο.
·
Να
σιγουρευτούμε ότι η διατύπωσή μας
περιγράφει τη συμπεριφορά.
·
Να
επαινούμε τη συγκεκριμένη πράξη.
|
Χρειάζεται για να αναγνωρίσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας και τις μη αποτελεσματικές συμπεριφορές μας.
o
Ζητάμε κριτική γιατί είναι το
μεγαλύτερο κέρδος/ συμφέρον μας.
o
Ζητάμε κριτική όταν θέλουμε
μια ειλικρινή απάντηση.
o
Ζητάμε κριτική για να
αποφύγουμε τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στις
λεκτικές και τις μη λεκτικές ενδείξεις.
Όταν
ζητάμε κριτική:
o
Να ενισχύουμε αυτούς που
παίρνουν την απαίτησή μας για κριτική ως
ειλικρινή.
o
Να γνωρίζουμε το είδος της
κριτικής που επιδιώκουμε.
o
Να σιγουρευόμαστε ότι
καταλάβαμε τι ακούσαμε.
(
Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την
αμφισβήτηση και την παράφραση).
Ακόμη
όμως και να την επιζητούν, κάποια στιγμή,
πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιες οδηγίες
για βοήθεια για την αποτελεσματική και
δημιουργική κριτική.
1)
Να σιγουρευτούμε ότι ο
άνθρωπος ενδιαφέρεται να ακούσει την
κριτική. Μπορούμε να ρωτήσουμε και να
κοιτάξουμε για σημάδια επιδεκτικότητας,
λεκτικές και μη λεκτικές ενδείξεις ακόμη κι
αν η απάντηση είναι ΝΑΙ.
2)
Πριν κριτικάρουμε να
σιγουρευτούμε ότι περιγράφουμε τη
συμπεριφορά του ανθρώπου με πληρότητα και
ακρίβεια. Να περιγράφουμε καλύτερα, με
ακρίβεια τη συμπεριφορά.
3)
Να προσπαθούμε να
προλογίσουμε μια αρνητική πρόταση με μια
θετική όπου είναι δυνατόν. Να γίνεται μια
επιβράβευση σημαντική σχετική με το θέμα.
4)
Να είμαστε όσο πιο
συγκεκριμένοι γίνεται.
5)
Να περιορίζουμε την κριτική
σε πρόσφατη κριτική.
6)
Να κατευθύνουμε την κριτική
σε συμπεριφορά για την οποία ο άνθρωπος
μπορεί να κάνει κάτι.
7)
Αν είναι δυνατόν να
περιλάβουμε μια δήλωση που να δείχνει πως ο
άνθρωπος μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα.
Μια θετική υπόδειξη.
Προβληματικές αντιδράσεις:
Κάποιες
αντιδράσεις ακόμη και των καλύτερων
συνομιλητών μπορεί να δημιουργήσουν
προβλήματα.
Προβληματική είναι η αντίδραση που κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν προσβεβλημένοι ή αμφισβητούν την προσωπική τους αξία.
·
Οι άσχετες
αντιδράσεις( Δείχνουν ότι αγνοείται πλήρως
ο ομιλητής).
·
Οι αποκλίνουσες αντιδράσεις. Αναφορά
στο θέμα, αλλά με άλλον πρωταγωνιστή.
Δείχνουν ότι δε θεωρείται άξιο λόγου το
θέμα που απασχολεί τον ομιλητή.
·
Οι ασυνάρτητες αντιδράσεις
προέρχονται από το πρόβλημα να
συγκρούονται τα λεκτικά με τα μη λεκτικά
μηνύματα.
·
Αντιδράσεις παρέμβασης. Όταν
παρεμβαίνει ο ένας πριν τελειώσει ο άλλος. (
Το συνηθισμένο: Κατάλαβα τι είπες).
Πότε διακόπτουμε; ( Ένα φαινόμενο
πολύ συνηθισμένο).
o
Όταν πιστεύουμε ότι
αυτό που έχουμε να πούμε είναι πιο σπουδαίο
απ’ αυτό που λέει ο άλλος.
o
Όταν θέλουμε να
μάθει ο άλλος ό,τι ήδη ξέρει.
o Όταν δε δίνουμε μεγάλη προσοχή.
Σμυρνή Σοφία